baştan sona hiç müzik kullanılmamış nadir filmlerdendir. ayrıca: (buraya spoiler koyalım)
--spoiler--
filmin sonunda başrol, parayı bulan adamımızın karısını öldürmek için yazı tura atar ve kamera evin dışına çıkar. ne olduğunu göremeyiz. ama şuraya dikkat; eleman evden çıkarken ayakkabılarının altına bakar, tıpkı daha önce birilerini öldürdüğünde ayakkabılarına kan olmuş mu diye baktığı gibi. yani kadını öldürmüştür ve kan olmuş mu diye bakmaktadır.
--spoiler--
tüm zamanların en serinkanlı katili rolünde javier bardem harikalar yaratmıştır. ama film tam anlamıyla güzel bir sonla bitmemiştir. yine de izlenilesidir.
ilk izledigim zaman sonunda agzım açık arkadaşla e hadi dedigim film. bittigini ögrenince peş peşe küfür yagdırdıgım nadir filmlerden dir. bir sonu yok filmin izlemeye de gerek yok onun için.
böyleyken böyle filmidir. son filan aramayın. şok edici final filmlerine alışmış bünyelere ters gelebilir. ama izlenebilecek en gerçekçi, aksiyon ve gerilim filmidir. çatışmanın, kaçışın tadını çıkarın. bu arada bütün mesele bir şişe su yüzünden çıkıyor. hayattaki ufacık detaylar nelere yol açabiliyor, film bunu çok güzel bir şekilde anlatıyor.
sonunda iyilerin kazanmadığı ender filmlerden biri, filmde anlatılmak istenen genel yargı ise kimin yaşayıp kimin öldüğü önemli değil sonunda bazı kişilerle uğraşmanın sonu olmadığını aktarmakta.
son 5 dakikasına kadar insana nefesini tutturup kendini izleten ama olmadık zamanda olmadık bir şekilde son bulmasıyla şaşkınlık içinde sinirden güldüren film. sonlanma dakikasına gelmeden önce kaç kere düzgün yerde sonlandırırdım ben bu filmi. başaramamışlar. bu kadar kötü bir şekilde sonlanan film izlediğimi hatırlamıyorum ama filmin başı ve ortaları için izlemeye değer yine de.
nasıl o kadar oscar aldığını, neden bu kadar abartıldığını anlamadığım film. gerçekten çok kötü. benim sinema kavramıma uymuyor en azından. sevmiyorum böyle filmleri. çok güzel ilerledi halbuki, senaryo iyiydi, oyunculuklar iyiydi (özellikle javier) ama sonu her şeyi batırdı.
--spoiler--
hayatımda bu kadar yavan bi son görmemiştim. bu ne coen kardeşler ya? bu ne?
ne yapmaya çalıştınız anlamadım.
zaten, doğru düzgün heyecan fırtınası yaratan bi sahnesi yoktu. bu tarz bi filme çok da güzel olurdu ama bir tane bile yok. müzik desen o da yok. o yok bu yok şu yok lan ne var peki?
bittiğinde "hassiktir! bu ne lan? bu muydu?" diyebildim sadece. tam bi hayalkırıklığı.
yazarın notu: bence sinema; oyunculuk, müzik, edebiyat (çoğu zaman), dans (bazen) gibi birçok güzelliği içinde barındıran candır, canandır. bunda sadece oyunculuk ve senaryo gördüm. gerisi yalan. benim sinema anlayışıma uymuyor. nefret ettim, tiksindim. bi daha bu filmin ismini bile duymak istemiyorum. izlediğim o zaman aralığında bi kitap okurdum be!
Filmdeki toplam cumle sayısı sayılabılır yanı bunu yapmaya calısırsanız sıkılmassınız o derece yani fılden daha eglencelı olacagı da garantıdır.begenenenlere saygı duyuyorum ama sendemı academy demekten de kendımı alamıyorum.
(Satıcıya hayatı üzerine yazı tura attırırken)
Anton : Yazı turada şimdiye kadar en büyük kaybettiğin şey nedir ?
Satıcı : Bilmiyorum, ne diyebilirim ki ?
Anton : Yazı mı, tura mı ?
Satıcı : Peki ne için ?
Anton : Sadece söyle.
Satıcı : En azından ne için yazı tura attığımızı bilmemiz gerekmez mi ?
Anton : Gereken tek şey söylemen.
Senin adına ben söyleyemem bu adil olmaz.
Satıcı : Ben ortaya bir şey koymadım ama.
Anton : Evet, koydun. Hayatın boyunca koyup durmuşsun ama farkında değilsin.
Bu paranın üstündeki tarih ne biliyor musun ?
Satıcı : Hayır.
Anton : 1958.
Buraya gelene kadar gezmediği yer kalmadı ve şimdi burada.
Ya yazı, ya tura ve söylemen gerekiyor. Söyle hadi.
Satıcı : Bak, doğru tahminde ne kazanacağımı bilmem gerekir.
Anton : Herşeyi.
Satıcı : O nasıl oluyor.
Anton : Herşeyi kazanabilirsin, söyle.
Satıcı : Pekala, tura o zaman.
Anton : Tebrikler.
film biraz unutulmaya başlandığında, tekrar hatırlamak için izleyeceğiniz bir tadda değil bana kalırsa.
oldukça başarılı. özellikle sinema televizyon okuyan öğrencilere defalarca izletilmesi gereken bir film. özellikle karakterlerlin filmin başında değil hepsinin ortasından sokulup sonra bir güzel aniden filmden çıkarılması çok hoş. hele bir javier bardem oyunculuğu var ki dudak ısırtıyor.
ama ülkemiz sineması için 3-4 beden büyük bir film. dünya sinemasının da belki 7-8 yıl sonrasında yakalıyıp trend haline getireceği türden bir film; olaylar birbirleriyle alakasız başlayıp birleşiyor ve olan biten bir çok aksiyona karşın sessiz sedasız müzikten uzak işleniyor film. arada bir uzun tutulan sahnelerde seyircilerin uykusu gelmesin diye javier bardem a başvuruluyor felan.
keşke sonu için biraz daha orta yollu olsaydı dedirtiyor. hiç bir fikir yürütülmemesi gibi bir uç noktasında olmak, kesinlikle çok çok küçük bir kesimin beğenisidir. ama en azından geçen 2 saate küfür ettirmemek için son kısmı biraz daha açık verebilirlermiş.
alışılmışın dışı sonu dolayısı ile ben dahil pek çok insanı hayal kırıklığına uğratmıştır. aslında güzeldir güzel olmasına ona alışık değiliz böylesine.
şimdi tam hatırlamıyorum ama sanırım filme kapılmamızı sağlayan manyak tip ve ondan kaçan eleman, sanki ana karakterler gibi durmasına karşın değillerdir. dolayısı ile onların hikayesinin devamı bizi ilgilendirmemektedir. bu yüzden heyecan doruktayken, olayları göstermeyerek doğrudan sonlarına atlaması şaşırtmıştır. sonunda ise verilmek istenen mesajı açıklayan amcanın konuşması ile bitmesi, aksiyonun yarım kalan tadı ile beklenti içine girmiş seyirciyi afallatmıştır.
sanırım filmi izleyip bir bok anlamayanlar* bayağı bir çoğunlukta. Harbi lan bana da özel mesaj atın şunun olayını. yok süper esermiş, başyapıtmış da, cohen kardeşler'in en iyisiymiş de.
çok alakasız bir yerde biten ya da beni tatmin etmeyen bir sona sahip film. neden herkesce beğenilen woowwww denilen filmlerin sonları hep boktan oluyor anlamıyorum ben mi anlamıyorum onlar mı anlamadıkları için bi bok sanıyorlar çözemedim. (bkz: kafam çok karışık sözlük)
