insanların neredeyse tamamı bırakır gider o yüzden büyük konuşmak istemiyorum.
Ama ben nişanlıma söz verdim söz de aldım. Sağlığımızı kaybetsek de birbirimize bağlıyız artık. Her ne olursa olsun tek eşliyiz. Hiçbir Sözümden dönmedim şimdiye kadar. Böyle büyük bir sözden de dönecek değilim.
huyu suyu, kişiliği, karakteri değişmediği sürece terk etmem. fizik tedavi ve psikolojik destek konusunda yaninda olurum ancak kişiliği değişir "acıma bana","sevgin gercek değil, bana acıdığın için yanımdasın" minvalinde bir kafaya girerse çekilmez hale gelene kadar beklerim, belki düzelir...düzelmezse felçten dolayı değil değiştiği için terk edebilirim.
Allah kimseye böyle bir şey yaşatmasın.
Hayat ağır imtihan lar ile dolu.
Olmaz denen çok şey oluyor bu hayatta.
Yapılan fedakarlık fazlası ile geri gelir zaten.
Kadın ve erkek hastalık ta sağlıkta,iyi günde kötü günde ne olursa olsun diyip bir yola giriyorsa,
değil trafik kazası ne olursa olsun başa kakmadan sabırla birbirine sahip çıkması ve destek olması gerek.
Sevgi en güzel ilaçtır bilen için en güzel hediyedir.
Öyle güçlü, sadakatli ve kadir kıymet bilen insanlar elbette vardır.Ne mutlu onlara...
Sikine de felç inip inmediğine bağlı. Çok seviyosam bi ömür kısıtlı bi seks hayatına razı olabilirim yarrak iş görüyosa. Ha o da gittiyse, bi süre sonra zaten karşındaki kişi aciz diye kafana göre aldatmaktansa ki başka bir çözüm yok sekssiz ya da manuel yaşamak imkansıza yakın, en başta açık açık konuşmak en doğrusu olur. Türk filmi çevirmiyoruz sonuçta burda... tabi böyle bi tramvadan sonra konuşmak mantıklı olur mu, kişisinin psikolojisi için çok gereksiz bi hamle mi yoksa aşk için her şeye değer mi gibi etik soruları es geçerek konuşuyorum.
Muhtemelen onun ve kendimin ruh sağlığı için devam etmemizin doğru olmadığını ama duygusal bağımızın o istemediği müddetçe bitmiceğini söyleyerek bitirirdim...
Not: bu entryi okuyanlar belki garipsiycektir türk milleti olarak olaya hep arabesk tarafından bakmayı seviyoruz. Yok hasta bakmakmış bilmem neymiş. Yani ben bunu söylemeyi bırak düşünmeye utanırım. Para ile çözülebilcek, hiçbir duygusal karmaşa yaratmayacak bi problem olan bakım işi, böyle bir mevzuda bahis bile olamaz...
elimden geldiğince destek olmaya çalışırım zira o durumda ben de olabilirdim. ki nişanlımsa seviyorumdur, e insan sevdiğini bırakamaz. ya kaderime razı olup onu öyle kabul ederim yaşar giderim ya da anlaşıp, ayrılıp ömür boyu vicdan azabı çekerim. bilmiyorum zor durum.
