biraz aptallaştırır insanı ama hafifletir. Bitti ulan muğa kodumunnunn dedirtir içten içe.Kendi evinizde uyuyana dek hep bir tedirginlik vardır üzerinizde.inzibatlar sizi gösetliyormuş gibi hissedersiniz. Artık hiç kimsenin size zorla birşey yaptırtamayacağını düşünürsünüz. Hür general olarak istediğinizi yapabileceğinizi zannedersiniz.Ancak hayata verdiğiniz aranın akabinde sizi bekleyen birikmiş dertler ve sorunlar yığınıyla karşılaştığınızda yeni bir askerik başlar.Sonu da ancak kara topraktır herhalde.
DÜNYANIN EN BÜYÜK MUTLULUĞUDUR. REKLAMLARDA BAHSEDiLEN KIZGIN KUMLARDAN SERiN SULARA ATLAMAK DENEN HiSSiN BiREBiR YAŞANDIĞI ANDIR. iLK BAŞLARDA iNANMASI ZOR GELiR, KAPIDAN ÇIKINCA AKŞAM GEÇ KALMAYAYIM NÖBET KiTLEMESiNLER HiSSi iLE HAREKET EDiLiR GÜN BOYU, 1 HAFTA iÇiNDE NORMALE DÖNÜLÜR.
DÜNYANIN EN GÜZEL KIZIYLA BiRLiKTE OLSAN AYNI MUTLULUĞU O HAZZI YAŞAYAMAYACAĞIN HiSTiR.
adettendir, birlikteki askerler çıkıyorsunuz diye şınav çektirip palaskalarıyla poponuza vurur, bavullarınızı kapıya kadar taşırlar, vedalaşma gerçekleşir, ne kadar sevindiysenizde o an hüzün ortamı oluşur, sonuçta günün 24 saati birlikte olduğunuz çeşit çeşit insan vardır arkanızda bıraktığınız, hele birde ilk günden beri sizinle olan has devreleriniz varsa içeride kalan, daha da bir hüzünlenirsiniz. derken veda faslı biter, adetler gereği nizamiye kapısından çıkarsınız ve kapının öbür tarafında kalanlar bavullarınızı size doğru fırlatır. sonrası yolculuk telaşıdır...
sanki tezkereye değilde çarşıya çıkıyormuşsun ve saatin dolunca yine geri dönceksin hissi ile birlikte sanki hiç o nizamiyeden girmemişsin ve hayatına kaldığın yerden hiç ara vermeden devam edecekmişsin hissi uyandırıyor ... *acayip bişey böyle sevineyim mi yoksa üzüleyim mi garip yani vapurlar falan...
75 günlük askerkene yani yolun yarısındaykene, ruhen ve bedenen olgunluk derecesinde, optimum seviyediyim de hayde evime gideyim psikolojisindeyken, tezkere alırkene uzun dönem askerler sizin yüzünüze, milyar borcum olsun ama bende çıkayım di kere siktirebilirimde komutanım,daha dün geldi bugün gidiyo ibneye bak, kurtuldum aq bitti be bitti içtima yok,1-2-3-4 yok,koğuş kalk yok, komutan kaprisi yok, dışarda kim sizi sikine takar,ben mi tutayım nöbet, ben mi gideyim karavanaya hissidir. baba yatar şafak atar,sikimde olurmu diye diye bitmiştir askerlik. hadi gözün aydındır.çarşıya çıkmak gibidir garnizon içinde nizamiye dışına çıkmak.tezkere aldığınız şehirlerarası otobüs terminalinde hissedilir.hiçbir türk genci bu hissi 10 kadınla geçirilecek bir geceye dahi değişmez.
konuyla ilgili olarak gerçekleştirdiğim bir mülakat sonucu yaşanan his aşağıdaki gibidir.
-bi arkadaş: şafak saymaktan anam ağlamıştı lan
-ben: hıı.. zor tabi
-bi arkadaş: abi sikerttiler bizi
-ben : zor tabi. peki abi çıkınca kapıdan ilk ne yaptınız ?
-bi arkadaş: valla biz 3 kişi çıktık aynı anda. önceden de konuşmuştuk zaten. kapıdan çıktıktan sonra arkasına bakan toptur-puşttur falan diye.
-ben : bakan oldumu peki arkasına?
-bi arkadaş: yok lan. manzara tam olarak şuydu. ellerinde bavullarla, topukları kıçlarına vura vura kaçan 3 adam.
-ben : anlıyorum abi.
(bkz: bi arkadaşım anlattı ekolü)
(bkz: acı ama gerçek)
