yüzüne baktığımda
neden yüzü gülmüyor
tam sabah olacak derken
birden gece oluyor
öyle çok yalnızım ki
sığmıyorum geceye
ay bile bak kararmış
hüzün çökmüş geceye
niye böyle anne
niye başım dönüyor
niye böyle anne
niye içim geçiyor
yüzüne baktığımda
neden yüzü gülmüyor
tam sabah olacak derken
birden gece oluyor
insanlar yalnızdırlar
sığmıyorlar geceye
ay bile bak kararmış
hüzün çökmüş geceye
niye böyle anne
yine başım dönüyor
niye böyle anne
yine içim geçiyor...
canım yanıyor, canım acıyor anne.. niye böyle anne.. niye.. çok mu ahını aldım çocukken.. çok mu yaramazlık yaptım.. çok mu üzdüm seni.. bu sebeple mi yolunda gitmiyor bağzı şeyler.. özür dilerim anne.. çocuktum. hala çocuğum.. herhalde ondan anne.. üzerime geliyor gökyüzü anne.. deniz beni içine almak ister gibi vuruyor kıyılara.. rüzgar beni buralardan sürüklemek ister gibi esiyor anne.. yağmur beni buralardan alıp götürmek için akıyor sanki.. güneş eritmek için doğuyor anne.. o uzatmıyor elini anne bana.. sen uzat elini.. çok yalnızım anne.. tut elimden çek götür beni.. kalbim öksürüyor anne.. kalbim zor nefes alıyor.. bi nane limon yap, bi tarhana kaynat.. belki iyi gelir ha ne dersin. senin elinden olunca belki derman olur yaralarıma..
yârin yüzünü neden güldüremiyorum anne..
tam her şey yolunda derken neden bir şey çıkıyor..
öyle yalnızım ki, öyle yalnız hissediyorum ki kendimi
geceler dar geliyor, ay bile üzülüyor halime görüyor musun..
her insan yalnızdır doğrudur anne.. biliyorum.. ama niye böyle anne.. yalnızlığını paylaşmak istemek neden bu kadar zor..
