büyük annelerimizin bize uyumadan önce okuduğu, içinde cinler, periler barındıran, hep mutlu sonla biten masallar. bizi ayaklarında sallarken annelerimizin bize söylediği masum ritmli ninniler. biz masallarla ninnilerle büyüdük. içimizde her zaman bir şair vardı alsında. işte bunun için büyüdüğümüzde ve tabi ki aşık olduğumuzda, sevdiğimize şiirler yazdık. hayatı bir masalmış gibi algıladık ve masallar mutlu sonla bitmeyince büyük bir hayal kırıklığı yaşadık. çünkü bize masalların mutlu sonla bittiği anlatılmıştı. şiirsel olmak bizi mutlu ediyordu küçükken, peki ya neden şiir yazdığımız insanlar bizi bir bir terkediyordu? en sonunda masalların ve ninnilerin sadece masallar ve ninniler olduğunu öğrendik üzerine daha fazla anlam yüklemeden. ama her şeye rağmen masallarla ve ninnilerle uyumak, büyümek güzeldi.
