bugün eminönü'nde bi arkadaşa uğrayayım diye bir eminönü seferi yaptım.otobüsten inince ilk görülen şey bankaların emekli kuyruğu kadar bir kuyruk hemde öyle bir kuyruk ki s şeklinde yeni cami'nin önündeki güvercinlerin oraya kadar gidiyor.kuyruğu takip edince sebebin nimet abla gişesi olduğunu anladım.ama beni asıl güldüren şey seyyar satıcıların "aynı şans aynı bilet" diye etrafta dolaşmasıydı.
arkadaşımdır. neredeyse 10 tane bilet almıştır. ben dedim o kadar zorlama, bir tane al eğlencesine diye, dinlemedi. hele bitsin de piyango çekilişi yüzüne karşı söyleyeceklerim için sabırsızlanıyorum. *
(bkz: oslobodenje)
geçtiğimiz değil önceki geçtiğimiz cumartesi gününü buz gibi havada yalnızca bez aykkabısı olup, etraftaki işportacılardan şemsiye alarak ve etraftaki "kısmetse burdan da çıkar"vs.sözlerine aldırış etmeksizin büyük izdiham ve nimet abla gişesinin profesyonel çalışması ürünü olan özel güvenliğe de güvenerekten bir saat kadar bekleyerek biletlere ulaşan insan modeline pek benzer.
ve hatta bu esnada bir yabancının "ne kuyruğu bu?" sorusuna utanaraktan verdiği cevap "bilet kuyruğu.piyango bileti.yılbaşı çekilişi" diye cevaplamaya çalışırken, kadının yüzünden olayı anlayamadığını da fark ederekten hem ülkesinin hem de kendisinin düştüğü durumu ölçüp biçme çelişkilerine sürüklenmiş bir kimse de olabilir.
orta okuldayken deli bir arkadaşım vardı bu modelden. çocuk ailesine türlü palavralar yazıp bilet almak ve yolculuk için para biriktirip gitmişti bursa dan istanbul a. hayran hayran izleyip amorti bile vurmayınca dalga geçmiştik kendisiyle.
nimet abla bir yana bu yıl da büyük ikramiye istanbul'da satılan biletlere çıktı ya.. hem de çeyreklerin üçü birden istanbul'da. ballı istanbul. taşı toprağı altın canım işte.
