"tükenirdi monolog
kaçarken içine düştüğüm kara toplum
big bang sonrası büyük yalnızlık bilinmeyeni
saçlarında titreyen iblisler karartırken güneşi
üstüste gömülürken
saydam yaşamlar
bir yankı duyulurdu hiç'likten
bütün yalnızlıklarınızın ilenci
korusun çoğulluklarınızı
cinnet koyun erdemin adını
maskelerinizi kuşanıp yalanlarınızı çoğaltın
hepiniz mezarısınız kendinizin..."
"azımsanamayacak kadar ölmüşüm
azımsanamayacak denli ölüyüm
geliyorlar bu evde doğan yeni bir ölümü görmeye
koşarak, düşe kalka, yuvarlanarak, sürünerek
nasıl olursa olsun
görmek için bu eski dostlarının yeni cesetlerini
ve göstermek için kendi dirimlerinin kıvılcımlarını geliyorlar
ölüm sessizliği,toz ve küf kokan evden ayrıldıktan sonra seviniyorlar
canlıyız diye"
delilik sevgilim, bir sözcük üzerine kurulmuyor, varolanı dürtüyor, eşeliyor, o bölgede yer ediniyor. bir sabah, bedenimin tüm hücrelerini ele geçirmiş bir acıyla uyanıyorum, bundan böyle, nereye baktığı bilinmeyen gözlerinizle her karşılaştığımda katlanacak bir acıyla.
onu sürükleyeceğim. sürükleyeceğim ki açığa çıkarılamayacak, tanımlanabilir gün ve gecelere maledilemeyecek bir sevi karabasanından aldığım pay, saygısını bulsun içkin dünyasında benin.
"Herkes evinin önündeki çölü süpürmelidir, içerdeki çölü dışardan sızmış olarak görüyorsa, beklesin, ağır ağır dışarı aksın kum tanecikleri, biriksin ve dışarının çölüne bitişsin, o zaman herkes yine evinin önündeki çölü süpürmeyi sürdürebilir..."
nilgün öyle bir işlemiş ki kanıma.. o meşhur cümlesi öyle bir yerleşmiş ki dilime.. ne zaman hayattan çıkmak için bir escape tuşu arasam aklıma geliyor.. harbiden ya.. hayatın bir esc tuşu olsa da basıp çıksak..
KUĞU EZGiSi
Kuğuların ölüm öncesi ezgileri şiirlerim,
Yalpalayan hayatımın kara çarşaflı
bekçi gizleri.
Ne zamandır ertelediğim her acı,
Çıt çıkarıyor artık, başlıyor yeni bir ezgi,
-bu şiir -
Sendelerken yaşamım ve bilinmez yönlerim,
Dost kalmak zorunda bana ve
sizlere!
Çünkü saldırgan olandan kopmuştur o,
uykusunu bölen derin arzudan.
Büyüsünü bir içtenlikten alırsa
Kendi saf şiddetini yaşar artık,
-bu şiir -
Kuramadığım güzelliklerin sessiz görünümü,
ulaşılamayanın boyun eğen yansısı,
Sevda ile seslenir sizlere!
cok yalnizim, mutsuzum
gorundugum gibi degilim aslinda
karanliklarda kaybolmusum
bir isik ariyorum, bir umut ariyorum uzun zamandir
aradikca batiyorum karanlik kuyulara
kimse duymuyor cigliklarimi
duyan aldiris etmiyor cekip kurtarmak istemiyor
bense insanlarin bu ilgisizligi karsisinda ilgiye susamisim
umidimi yitirmisim
biliyorum bir gun dayanamayacak kucuk kalbim
arkami donup inandigim ve guvendigim her seye
veda edecegim.
Keske veda etmeseydin Nilgun Marmara. Ruhun sad olsun.
bugün ölüm yıldönümü olan şair ama insan... mezarı ölümüyle aynı yaşta şuan. belki yarın intiharı bir çocuk olup kapıma gelir. muhtemelen defterlerinden ya da elyazısından tanırım. ama özledim Nilgün'ü...
