Hayat tuhaf. Oluruna birakinca yasayabiliyosun gercekten. Debisi kendine duzenli bi nehir gibi, engelleyemezsin cunku kassan da.
Ayni seyleri yapmoycam diyerek ayni seyleri yapiyoruz. Cunku daha once de ayni seyleri yapmiycam demistik, yine diyoruz. Degistirmek icin ne yapsak dahi kendimizden oteye gecemiyoruz. Kodumuz var disina cikamiyoruz.
Bazen uzun sure yapmasak da bi davranisi 10 yil sonra yineleyebiliyoruz.
Hayatim monotonlasti. Bunu degistirmek icin bi seyler yapuyorum. Her yaptigim degisim bana bi seyler katiyo ve ozumden uzaklastigimo dusunuyodum, oyle olmuyomus. Farkindq olarak ya da olmayarak yaptiklarimiz bizi degistirmez.
Bana değer vermeyen birine deģer verdim. Eş değer bi değer göremediğim icin 1 yıla yakindir izdirap cekiyorum ve 1 yila yakindir tek kurtulus yolunun olüm oldugunu biliyorum.
Ben verdiğim degerin altinda eziliyorum. Bu haksizliga katlanamiyorum. Anliyo musun sozluk..
Tüm bedenim parcalara ayrilmis ama yasiyorum. Ve acisini hissedebiliyorum. Ölseydim eger hissetmezdim.ama ölememisim
