mütemadiyen her nikahta rast gelinen; kendisine verilen ulvi yetkiyle donatılmış olan nikah memurunun, efendi gibi nikahı kıyıp gitmesi gerekirken kendini tutamayıp sanki mecburmuşçasına espri yapma hissiyatına girmesi durumu. yapmayın yahu, espri yapmayınca nikah geçersiz mi sayılıyor? sorun efendi gibi, "evet mi?"-"evet", "evet mi?"-"evet", "siz sayın şahitler?"-"biz de evet". tamamdır. "haydi bir yastıkta kocayın" diyin bitsin. "biraz daha yüksek sesle söyleyin damat bey, emin değil misiniz yoksa? ahı ahı!*" demenin ne alemi var?
sadece bu yüzden bile evlilik olayından vazgeçilmesini sağlayabilecek durumdur.ardından gelinin damadın ayağına basma ritüeli gerçekleşir.akabinde damatdın ayvayı yedik geyiğiyle devam eder.her biri ayrı mide bulandırır.böğğğhhh...bööğğğhhh..
bundan beş sene önce gittiğimiz nikahta gördüğüm ve hiç sevmediğim memurdur. gelinle damat bu gün için onca hazırlık yapmışlar, hatta hazırlık sırasında o kadar stres yaşanmış ayrılığın eşiğine gelmişler, sonunda çok şükür ki masaya oturabilmişler, nikah memuru on beş dakika espri yaptı. herkesin içine fenalıklar geldi.
damat- abi biz nikaha geçsek artık.
memur- canım beş dakika daha sabret ne olacak gelin kaçmıyor ya!
gelin- memur bey, lütfen!
memur- anladım ben sizi.* e peki madem. sizler belediyemize evlenmek için başvurdunuz..... *
gelin-evet!
memur- bak kızım bi daha düşün bu adam çok sabırsız haaaa!
dua edin efendim. böyle kişiler evlendirmesin sizi. yoksa damat her an memura dalabilir. *
