Dili tazelemek için insanlığın konuşmayı bırakması gerekirdi: işaretlerden yararlanılır, yada daha etkili bir biçimde sessizliğe başvurulurdu. Kelime fuhuşu, onun aşağılanmasının en görünür belirtisidir; artık ne eldeğmemiş bir sözcük vardır, ne de saf bir dillendirme; hatta anlamlandırılan şeylerde dahil, tekrarlana tekrarlana değer kaybeder her şey. Hiç değilse nesnelere başka bir usare vermek için, neden her nesil yeni bir ağız öğrenmesin? Kanı çekilmiş simgelerle nasıl sevilir ya da nefret edilir? Nasıl eğlenilir ve acı çekilir? ''Yaşam'', ''ölüm'' - metafizik basma kalıplar, geçersizleşmiş muammalar... insan kendine yeni bir gerçeklik yanılsaması yaratmalı ve bu amaçla başka kelimeler icat etmliydi ; çünkü ellerindekiler kansızlaşmıştır ve can çekişme safhalarında artık aktarım mümkün değildir......
