nerede ne zaman, hangi şartlar altında yeşereceği belli olmayan ve daha çok haysiyet yoksunu, meymenetsiz, cibilliyetsiz, karaktersiz gavat pezevenkler tarafından atılan bir çeşit tohum.
birliği bozmaya yönelik en büyük günahlardan biridir.
misal dedikodu da günahtır ama nifak en büyük günahlardn biri olarak kabul edilir.. hem dini hem de etik olarak neredeyse evrensel bir kuraldır bu.
"gelin canlar bir olalım, iri olalım, diri olalım" gibi anadolu deyişlerinden ve insanlık davetiyelerinden bihaber olanlar, sürekli provokasyon ve kışkırtma amacı ile bu milletin her türlü kökenden ya da değişik inanıştan gelen insanını birbirine düşürmek için araya attıkları küçük küçük tohumların nasıl olup da büyüyüp gideceğini izlemek isteği ile yanıp tutuşuyorlar ve bu isteklerinin vücut bulduğu yerde de normal insanlar tarafından anlaşılamaz, sadistik bir haz duymak istiyorlar ama yemezler.
bu topraklar sizin gibi parazitlerin üzerinden atacak kadar derin, köklü ve insani bir yerdir.
azıcık izan, izan bahşetsin allah da size bir de iyi niyet.
verim almak için uzun bir süreye ihtiyaç duyan yoldur. tohumu ekeceksin, tohumun yeşermesi için sulayacaksın, gerektiğinde bitkiyi budayacaksın... çok emek harcayacaksın yani. kısa yoldan gidip "emrah koş eve tüpçü girdi" demek daha faydalı olur gibime geliyor. senin de gibine gelmiyor mu?
öncelikle nefak; işlek yola, yer altında bir ucundan girilip öbür ucundan çıkılan yere denir.
nifak ise; 'bir kapıdan girip öbür kapıdan çıkmak' demektir.
nifak'ın esası; kalben ve gizliden gizliye inanmaz iken, dil ile iman ikrarında bulunmaktır. fısk ın temel niteliklerinden olan amel söz uyuşmazlığı, nifakın anlamındaki en temel öğedir.
