"mutlak yalnızlık bana gittikçe temel bir formül gibi, asıl tutkummuş gibi geliyor. yani yapıtların en güzellerini yarattığımız anları yalnızlığa borçluyuz. pek çok şeyi yalnızlık uğruna feda etmeyi bilmek gerekir."
Nietzsche ve iki arkadaşı oturmaktadır. Nietzsche sağında oturan arkadaşıyla kavga eder ve arkadaşı ona yumruğu yapıştırır. Sonra nietzsche soluna döner ve diğer arkadaşına şu tarihi cümleyi söyler: bana yurmuk atmasın.
' yalnızlıktan şikâyet etmek iyiye işaret değildir, ben hayatımda sadece kalabalıktan şikâyet ettim.'
nietzsche bir hafta sonunun bitiminde sıkışık bir trafikte weimar'a dönmeye çalışırken bu cümleyi söylemişti.
