kendisini tanımıyorum, hiç hem de. belki de bundan oylesine rahat okuyorum. yakaladığım yerler var, tutturamadığım yerler var, üzerlerimize oturmayan hayatlarımız var hepimizin ve kaçtığımız zamanlarımız. ve ne zaman kaçasım gelse; bu yazarı okuyorum.
uyuşmak için belki, delirmediğime hala inanmak için.
ah sevgili nickless cage..
"Şehirden şehre fark eder mi yağmur" diyorsun, fikriyatımızı sorguluyorsun. ne zaman gorulmuş ki dünyaya düşen damla sayısının, gozden akandan fazla olduğu? işin gorunmeyen yanlarını seven insanlar olarak bizler, ne zaman bir gerçekle hayat buldurduk fikirlerimizi, düşlerimizi? hiçbir zaman, yok oyle bir zaman, olmaz ki. olamaz ki. tümü -laf kalabılığı- nedenini en iyi sen bilirsin.
"tüm karaladıklarımda
hep bir bitmemişlik tedirginliği
ve
varamayınca tümlere
yarımlarda yatılı misafir çekingenliği..."
ve ben melankolik tarafımın taciz edildiğini hissediyorum bu yazılanlarla.. mevsim saymacalar, bu şarkılar olmasa napardık? hatta bu şarkılar adam olmaz! demeler, kahveler, otobüsler, duraklar, hayatın her koşesinden izler ve bir o kadar da uzak kalan bir bakış senin ki.
bazen bir şairin kırık dokuk yanı
bazen geçen kuşa gülümsediğinin ayrıntısı..
bu hüznü seven az kişi kaldık ve bu hüzün bizi olduruyor. - bir kitapta okumuştum boyle bir şeyi" -modern bir alışkanlıktı zaten olmek- ve bir gün belki bir filmde de izlerim. üstelik, her şeye rağmen yapılacak ne çok şey var değil mi?
kesinlikle yazıyor. hani aranıp duruyosan "kim yazıyo olm burda? kim bilgili? kim değer okunmaya?" tarzı yakınıyosan diye söylüyorum: heh işte.. bu adam yazıyor. bu adam yazar. aradığın adam bu adam.
her entrysinde ne kadar bilgisiz/görgüsüz/kültürsüz/cahil/vesaire olduğumu daha da fazla anlıyorum; dolayısıyla kendimle karşılaştırmıyorum bile efenim.
yazılarını sürekli takip ettiğim,bir film izlediğimde yada bir araştırma yaptığımda muhakkak o filmi izlemiş olan,bana göre film konusunda çok iyi bir kültüre sahip,ayrıca uçsuz bucaksız azınlık içinde olan yazar. *
bravo. çok başarılı yazar. iyi çalışan bir beyin. daha çok yazmalı. bazı üstadlara takılıp kalmış. kaynakları çeşitlendirmeli, doğru beslenirse şair bile olabilir. takip edilmeli. arkadaş seçimine dikkat. bi süre mutsuz ve kalabalık kalmalı.
tüm entryleri ile ben burdayım diyen, kolpacı özelliği günden güne artan ama tabi öle her kolpacıyla yarışabilecek düzeye henüz gelememiş, sanatın her türlüsüne aşık, duygular insanı. Bestekar Ahmet Çağan'ın 6. kuşak torunudur, acaip gitar çalar.
edit: kolpacılığı yaratıcılığından ileri gelmektedir. Her sanat insanı biraz hayal kurma eğilimindedir şüphesiz; onun acemi kolpacılığı da bundandır.
