bu her iki eşi olmayan sanatçımız 1957 lerde ekmek parası çıkarmak için memleketlerini terkedip istanbul'a gitmişler ve orada arkadaş olmuşlardır. neşet usta'nın anlattıklarına göre akşamları birbirlerine saz çalıp garipliklerine ağlarlarmış.
neşet; ben bozlak çalardım ona diyor. o da bana saz aha böyle çalınır der gibi bişiler çalardı. zaman geçti orhan kardaş kendine iyi baktı böyle genç kaldı maşallah. allah neşet usta'ya rahmet ,gencebay'a da uzun ömür versin.
kaynak:" gönül dağında bir garip " kitabı / iş bankası kültür yayınları.
ilk entriyi gireli 6 yıl oldu ve köprünün altından çok sular geçti. bir yanda " her sanatçı bu devletin sanatçısıdır " diyerek devlet sanatçılığı ünvanını reddederek halkın arasında ve onun gönlünde yaşayan rahmetli neşet usta'mız diğer yanda da orhan bey !
