insanın en büyük kabusu, korkusu olma potansiyeline sahip bir durum. zaten fakir bir muhitte büyümüş biri bu duruma "nesi kabus bunun?" diyebilir ama küçüklüğünden itibaren nezih bir muhitte büyümüş biri sadece bunun nasıl bir keaaaabus olduğunu bilir.
herneysecime, bu durum iki arkadaşımın başına geldi. birine 2 sene önce, diğerine 1-2 ay önce. 1-2 ay önce bu duyguyu yaşamış ve şuan kartalın ara sokaklarında yaşayan atakan adlı arkadaşımın psikolojisi bitmiş durumda. "kanka burada herkes bizim oranın 20 sene önceki halinden çıkmış. zaman makinesi anasını satayım. korkuyorum, kimseye bakamıyorum" diyor. onun o halini görünce insan daha bir tırsıyor.
neden mi? ulan çünkü bu durum benim başıma da gelecek büyük ihtimal. maddi bazı sıkıntılar var. şimdiden rüyalarıma giriyor. doğduğumdan beri yaşadığım şu yeri bırakmak. hem de 20 kat daha boktan bir yere karşı bırakmak.
sözlük bana para bul lan allah'sız... hatta daire bul, ama komisyon alma. o kadar param yok. ühühühühü...
