meclislerde ve umumî yerlerde her zaman sözün ve alâkanın merkezi olmak isteyen tavırlar ve gevezelikler çirkindir.
yolda giderken, sporculuk veya kuvvetlilik iddia eden sun'î kahraman tavırları takınmayın.
yolda yürürken mütevazı ve alelade görünmek için miskin ve iki büklüm biçimlere girmeyin.
kalabalık ortamda cep telefonuyla ayı gibi bağıra bağıra konuşulmaz. gidersin uzaklaşırsın insanların arasından doğru düzgün konuşursun. hele ki toplu taşımada sokakta yürürken falan öküz gibi görüntülü konuşma yapılmaz.
Eskiden adab-ı muaşeret kuralları denirdi ve ciddiye alınırdı. 1960'lı Yıllarda ilkokullarda Okutulan Âdâb-ı Muaşeret Dersi varmış. Şimdi olsa bence çok iyi olur. Bunlardan bazıları:
- Ayakta bir şeyler yenmez ve içilmez.
- Telefonda arayan kişi ilk olarak kendini tanımlaması gerekir.
- Öksürme veya hapşırma durumunda kişiler el ve mendil ile ağızlarını kapatmalıdır.
- Kalabalık alanlarda yüksek sesle konuşulmamalıdır.
- Biri konuşur iken lafı kesilmemelidir.
- Kalabalık ve toplu alanlarda sakız çiğnenmemelidir.
- Pazarlık esnasında ürün kötülenmemelidir.
- Yemek davetlerine gecikmeden gidilmelidir.
- Sıra beklenirken kimsenin önüne geçilmemeli ve sıramızın gelmesi beklenmelidir.
- Başkalarının yanında ayakları uzatarak oturulmamalıdır.
- Büyükler karşısında ayak ayaküstüne atılmamalıdır.
- Kusurlar kişilerin yüzüne açık bir şekilde söylenmemelidir.
insan olduğunuzun kanıtı olan adap usulleridir. Misal bunun en önemli mihenk taşı anlayış göstermektir. Birisi sizi istemiyorsa peki kendine iyi bak demek bile nezaketli olduğunuzu gösterir. Saplantı beklemek hayvanlığa doğru seviye indirir.
