Elinden tuttuğumuz her sevgili, bizi sürükleyip, kendi iç dünyamızın derinliklerinde bir keşif gezisine çıkarır.
Her ilişki, benliğimizde bir kazıdır aslında, her sevda ruhumuzun bir başka yüzü...
Her aşkta kendimizi ararız; o yüzden bulduklarımız, benzerlerimizdir.
Resimlerini yanyana koyun sevdiklerinizin ve dikkatle bakın yüzlerine, onların suretlerinden kendi yüzünüz bakacaktır size...
Aşk denilen kaleydoskobun buzlucamına gözünüzü dayadığınızda, binbir camın rengarenk ışıklar saçarak döndüğünü ve her seferinde bambaşka şekiller ördüğünü görürsünüz. Her camda, farklı bir renginiz vardır; her şekilde sizden bir parça...
Aşklarınız hülasanızdır.
Sevdiğiniz her adam, beğendiğiniz her kadın, farklı ruh hallerinizi ele verir; arada bir çevirdiniz mi kaleydoskobu, cam parçalar yer değiştirip yeni şekiller alır; hepsi siz...
kimileri vardır sadece banka kasalarinını doldurmak ve yüklü çekler yazabilmek için çalısırlar didinirler. eh bir aptal bile bu isteğe ulaşabilir.. ama lanetli bir tuzaktir bu. çünkü varlıklar kazanirken kişi elinde övünebilcek hiç bir şey kalmaz. ne erdem kalir ne de gurur.
aç gözlülük tuzağina saplanir. hele ki haksız kazanc ve önüne geleni -affedersiniz- sikerek kazanıyorsa. hele ki kolay yola sapiyorsa eyvah olsun ona. dün banker bilo filmini seyrederken nedense mahoyu görünce aklıma bu tip insanlar geldi. eh bunların sonu ise fevkalade berbat oluyor.
ama bazıları vardır. varlık sahibi olmayı sadece yan getiri olarak görürler. mühim olan yaptiklari işten keyif alarak zevkle çalısmaktir. bunu yaparken hedeflediklerinin yanında gelirleri sadece önemsiz ayrintidir.
rahmetli dedemin bir lafi vardi. akli olana para ne gerek parasi olana akıl ne gerek diye. belki bu duruma örtüsüyor.
günümüz gitgide maddiyatcilik ve dolar yesilli altin sarili olmakla beraber kişilerin öz nitelikleri ve erdemleri ile değil sadece maddi varliklari nitelendiği bir çağdayiz. ve heryerde paran kadar konuş lafını kafamıza vura vura hayatımıza sokuyorlar. ruhumuzu satmamız istenmekte ve biz insan ogulu işi kolay yoldan kapatmak için bayıla bayıla satiyoruz tenekeden sikkeler için.
öyle ya da böyle insan ruhunu satar hayatın bir kanunudur bu mala da davara da faydası olmayan teneke sikkeler için satması,
dolandirması ve hem cinslerinin a... pardon cebine koyması pek hoş değil.
gerçi bir insanda olması gereken niteliklerin erdem sayildiği günümüzde dört tarafiniz orospu cocuklari ile cevrili oldugu oldugundan dolayi genele kaptirmamak büyük marifettir. eh bunun ödülünü de dirayetli olursaniz er ya da geç zaten alirsiniz. -gerçi babayi da alabilirsiniz o ayri mevzu-
herneyse fazla uzatmanin alemi yok insanın asli olmak istediği ve hayal ettiği seylerdir. hadi entry dag hammarskjoldden bir paragraf ile bitirelim:
kim -ya da neydi- ilk soruyu soran, bilmiyorum. ne zaman soruldugunu bilmiyorum. karşılık verdiğimi bile anımsamıyorum. ama bir yerde bir vakitte 'evet' dedim birisine -ya da bir seye- ve o saaten baslıyarak varoluşun bir anlam taşıdığından ve de hayatımın kendi kendine boyun eğmekle ... bir amaç kazandığından kuşkusuzdum...
o andan sonra 'geriye bakmak' ne demek , 'yarını düsünmemek' nedemekmis öğrendim. hayatın dolasık yollarından geçerek öyle bir yere öyle bir ana geldim ki, yolun aslında felaket olan bir zafer ve aslında zafer olan bir felakate götürdüğünü, canının adama bedelinin sitem olduğunu, insan için mümkün olan tek yüceliğin aşağılanma çukurunun en dibinde olduğunu kavradım.
