tebessüm ettiren kadın öğretmen sorusu. genelde gülen öğrenciler gülmeye devam eder ve hoca da asla neye gülündüğünü öğrenemez.
oysa erkek öğretmen versiyonu biraz daha farklıdır. zaten soru çok açık ve nettir:
+ bok mu var lan gülüyosunuz?!
sıkıysa gülmeye devam et. hatta gülerken bütün nefes verildiği için, yeniden nefes almak için hocanın yumuşaması beklenir. gülünen konu da sesi gür bir öğrenci tarafından ciddiyetle hocaya açıklanır ve asla hep beraber gülünmez. hatta her şeye gülen pelinsu bile ''ff bu muymuş yanih?'' gibi bir soğukkanlılıkla önlüğünün yakasındaki kırışıklığı düzeltir. ne yazık ki güzel espiri hiç olmuştur. zaten açıklarkenki hocadan işitilen
- hakaret mii?
+ aa kim? hoca mı? bana? ne münasebet, hiç de bile.
neyse, hocadan işitilen söz ve söz öbeklerinden kıvrım kıvrım, alalı bulalı, pembiş pembiş hitaplar ve lakaplar takılır, afiyetle yenilir.
yıl 1946, 2f sınıfı yıllığından alıntı. hey gidi yıllar çabuk geçmiş.
Benim de sık sık kullandığım, kullanıldığında öğrencinin avel avel sağa sola bakmasına sebep olan cümledir. Bu cümle sizi sırtı yere gelmeyen öğretmen yapar.
eğer şaka, bunu söyleyen öğretmenle ilgili ise, öğrencilerden biri "bi fıkra var da hocam" der. hoca da "anlat biz de gülelim evladım" derse de öğrenci pratik zekalı ise uyduruk bi fıkra anlatır. yok geri zekalı bi öğrenci ise mecbur zeki bir arkadaşı imdada yetişir.
