bestenin sonunda ki "bize her sevdadan geriye kalan sadece galatasaray" sözleriyle olayın son noktasını koymuş olan "you'll never walk alone" gibi efsaneleşeceğini düşündüğüm beste.
öyle bir tezahürat ki, duyduğun ilk andan aklında kalıyor ve insanaı melankolik bir coşkuya sürüklüyor. son yılların en güzel bestesi. stadda hep bir ağızdan söylenince de akıllara zarar bir tribün çıkıyor ortaya.
giden her sevgilinin ardından,
hep biz olduk el sallayan...
... zaten aşklar hep yalan, dolan.
sonu hep acı, hüsran.
bize her sevdadan geriye kalan,
sadece; GalataSaray...
Galatasaray taraftarının diğerlerinden ayıran mükemmel bir beste rock versiyonu da oldukça başarılı.Galatasaray taraftarı ile saldır galaaaa-- tasaray diye dalga geçen hıncal uluç taraftarı nasıl dinliyor anlamak mümkün değil.
son yıllarda yapılmış en coşkulu bestelerden biridir. nevizade geceleri'ni tribünde onbinlerle söylerken tüyleriniz diken diken olur, ürperirsiniz. işte o zaman anlarsınız büyük galatasaray sevgisini, galatasaray'a bağlılığın ne olduğunu.
malum yaratıcı taraftarlar gibi şarabı içip esrarı çekip dumanlı kafayla yazılmadığı için, "ne çektiniz de yazdınız bunu" diye sormaları gayet normaldir.. yadırgamayın..
takıma gaz vermek amaçlı değil, takıma olan bağlılığı anlatma amaçlı bir çalışma olduğu için, genel olarak; galatasaray'ın, son dakikalarda en az 2 farklı üstünlük kurduğu maçların, son bölümünde yapılan tezahürat.
her ne kadar you will never walk alone gibi dünya çapında efsane olmuş bir tezahürat olmasa da, bence ondan daha güzel olan galatasaray tezahüratı. son zamanlarda, sonucu garantilenmiş olan maçın son dakikalarına doğru başlar ali sami yen'de ve tekrar tekrar, durmadan söylenir. bunun ardından da alpaslan dikmen'e yazılan tezahürat gelir tabi ki.
insanın tüylerini diken diken eden beste, galatasaray'ın you will never walk alone'u son taliin maçında 3-0 öndeyiz. başladık nevizade geceleri'ne, hüzün, gurur, bağlılık... ben bu kadar karmaşık duygular yaşatan başka bir beste daha bilmiyorum. ortaya çıkaranlara binlerce kez teşekkür.
malum, tribün insanıyız, tribünde büyüdük, orada yetiştik.
bu nedenle severim tribün kültürünü. tribünün olmazsa olmazı taraftar süsü de tezahüratıdır. futbola güzellik katanlarda aslında bunlardır.
rakiplere dokundurmayı sevsek de gözlerimizi yumarak, boğazları parçalarcasına söylediğimiz tezahüratlar aslında hep kendi 'aşkımıza' ilan ettiğimiz sevgimizi anlatanlardır.
son netanya maçında uzun sürelerle söylenmiş tezahürat. böyle devam ederse zamanla hafızalara kazınacak, daha da güzelleşecek ve gayriresmi marş olacaktır yakında.
türk insanın gaza gelip şarkıyı hızlandırma ve alkışlama özelliğinden dolayı bir türlü you'll never walk alone etkisi kazanamayan tezahürat. zira her kıta sonrası 'hişşş' diyerekten gaza gelen taraftarlar susturulmaya, tezahüratın aynı hüzünlü şekilde devam etmesi sağlanmaktadır. o aradaki 'hişşş'ler kalktığı zaman ise çok daha güzel etki yapacak tezahürat olacaktır.
türk futbol tarihinin en iyi bestelerinden biri olmaya aday, sürekli söylenerek hafızalara kazınması gereken bestedir. böylece bazı spor yazarlarının (!) galatasaray taraftarı hakkındaki düşüncüleri de değişmeye başlamış olur.
