bir idamlığın trajikomik anıları. solcu gibi hisseden her insanın başucu kitabı olması gereken kitap. yazarı hilmi köksal alişanoğlu.
--spoiler--
"... Tam o anda, aslında elektriğin ne boktan bir icat olduğuna kanaat getirdim, O güne kadar hep iyi yanlarını tanımışım meğer.
insanlara eziyet etmeye yarayan tarafı, bunca iyi özelliğinin gözümden düşmesine neden oldu. Kim icat etmişse yedi sülalesine rahmet okudum."
"Asacaklarına fazla ihtimal vermiyordum ama bir sabah ters taraflarından kalkacakları ya da karılarından bir fırça yiyecekleri tutarsa, kabak bizim başımıza patlayabilirdi. Bir gün, beyefendinin hanımı kalkıp da, Efendi, efendi! Seni onbaşıyı tokatlarken gördüm. Yazık değil mi onbaşıya? Yaşından başından utan! diyecek olsa, yediği fırçanın hıncını benden çıkarabilirdi.
Hem hazret, 'Asmayalım da besleyelim mi, netekim?' diye buyurmamış mıydı? Beni görecek olsa, 'Karavananın tamamını bu herif götürüyor' deyip mahkemesiz ipe gönderiverirdi."
"Son arzun ne? " diye sorarlarsa, ne isteyeceğime bir türlü karar veremiyordum. Ben sigara içmem! 'Son arzum bir sigara içmektir' desem ciğerlerime dokunabilirdi... Ya da sırf sehpada içebilmek için, bir an önce sigaraya mı başlasaydım? "
--spoiler--
