önce ben alıştım, sonra bir başka arkadaşımı alıştırdım. o da bir başka arkadaşını...
başlarda her şey çok güzeldi, yedikçe mutlu oluyorduk. ta ki büyük abdestimizi yaparken zorlanana kadar.
ilk başlarda suçu nestle crunch'a atmak istemedik, yok canım öyle şey dedik kendi kendimize. imalı imalı bakıştık.
*(abi acaba bu nestle crunch yüzünden olmasın bu kabızlık bakışı)
-(yok canım sen de daha neler bakışı)
**(3 gün oldu hala tuvalete çıkamadım bakışı)
kuru incir, lifli gıdalar, kepekli ekmek falan nafile. en son çare laksatif aldık. ben ishalim, diğer arkadaşlarımın da durumu benden farksız.
çok büyük oranda sıvı-elektrolit kaybettim. halsizim ve kendimi yorgun hissediyorum. patlattı bir crunch bizi. bir daha yiyenin...
velhasılı kelam anne yemeği gibisi yoktur. hem sağlıklı hem lezzetli. birazdan eve gidip yiyeceğim afiyetle.
dip not : az önce arkadaş çikolatalı gofret teklif etti, almadım.
