Uc yildir her gun en az on onbes kez aklima gelen ölüm kavramini dusunurken bu kizinda vefat ettigini ogrendim. Hep bir sonraki dakika olecekmis gibi yasarim. Ancak “-miş gibi yasamak” ile olmek arasinda cok fark varmis. Bir an once yasiyor ve bir an sonra bir bakiyorsun ki o bedenin ici bombos. Insan akli bunu nasil idrak edebilir?
Yaşamayı çok seven çok inatçı bir kızdı. Ölümüne de üzüldüm. Yanlış mı düşünüyorum bilmiyorum ama 4. Kez kanser olduğunu duyduğumda ınstagramda kanser olduğunu anlatırken zar zor konuşması nefesinin cıkmayısına daha çok üzülmüştüm.
Bu sefer başkaydı artık kendisi de yorulmuştu ilk defa öyle zayıf düştüğünü ağladığını gördüm.
Gerçekten de savaşırken kaybetti. Artık acı yok, ağrı yok, savaşmak zorunda olmak yok. Bu hayatında verdiğin savaşın mükafatını Allah yeni hayatında versin inşallah artık huzura ermissindir.
allah rahmet eylesin, mekanı cennet olsun, huzurla uyusun. çok üzüldüm. bu kadar umut aşılayan, " zamanınız var iken, hayatı sevin" diyen biriydi. salak salak dertlere kapılıp bazen, ölümün hepimiz için gelebileceğini unutuyoruz. unutmamız gereken, umut etmek, şükretmek, tevekkül etmekti. takip ettiğim kadarıyla bu kız, bunları elinden geldiği kadarıyla yaptı. nur içinde yatsın.
Tedx konuşmasını izlediğimde çok etkilenmiştim. Kendimi onun yerine koydum hayata küserdim diye düşündüm. Ve belki de bir çok kişi böyle hissederdi. Ama o küsmedi umut oldu kendine ve kanserle mücadele eden bir çok insana. Hiç bir sorunu olmayanlara bile şükürler olsun dedirtti. Herkes bu kadar güçlü kalamazdı. Bu süreci zorlukları paylaştı, güçlü durdu. Onu ayrı tutan o yaşama sevinci o güleryüzüydü. Umarım bir çok kişi sayesinde hayata tutunur. Mekanı cennet olsun.
Güzeller güzeli bir direnişçi, pozitiflik abidesi.
Kızcağızın hakkındaki haberleri iki satır okuyup saçmasapan yorum yapmış insanları hayretle okudum.
Bir kez bile o illet hastalığın pençesine düşmek meseleyken tam kurtuldum deyip ard arda 4 kez aynı illetle savaşabilmek birçoğumuzun cesaret edemeyeceği bir durum.
Üstelik ağır tedavi aşamasındayken sosyal medyada an ve an birçok insana hastalığının süreçlerini anlatmak, "iyi olacağız" imajı vererek umut aşılamak her babayiğidin harcı değil kusura bakmayın.
Nurlar içinde uyu güzellik, acıların dinmiştir ışıl ışılsındır umarım.
1 yıldan fazladır takip ediyordum. Yaşama dört elle sarılıyordu. Ama nasip değilmiş. 21 yaşında melek oldu. Başka neslicanlar olmasın kimse gençliğinin baharında ölmesin.
canım benim... daha gencecik, 3 kez kansere yakalanmış 3'ünü de yenmişti, 4.de olmadı bugün hayata veda etti... yılmadı ama, hep mücadele etti, bizlere ne kadar küçük sorunları büyüttüğümüzü gösterdi, sorun ne kadar büyük olursa olsun mücadele etmemiz gerektiğini öğretti, daha neler neler öğretti. inşallah diğer hayatını güzel yaşarsın güzel kız.
insanlara yaşamayı sevmeleri gerektiğini, her şeyleriyle kendilerini kabul etmeleri gerektiğini, çektiğin acılarla suratımıza tokat atar gibi gösterdin. Acıyı da sevmemiz gerektiğini, savaşmayı öğrettin. Mücadelen çok güzeldi, ışıklar içinde uyu. Hep o gülen suratınla hatırlanacaksın. insanlara bir kitabı, bir şarkıyı sevdirmek istiyorum bu şekilde ölümsüz olmak istiyorum demiştin. Öyle de olacaksın.
kendisine bir kere bir denk gelmiş insanlar olarak ne şanslıyız. bu dünyayı aşan güzellikte bir bakış açısı var. var diyorum, ölmüş olan bedendir çünkü. onun enerjisi bir kere değdi yüreklere. sonsuzdur.
bacağı kesildi, 3 kere kanseri yendi.. yine de yetmedi.. daha birkaç saat önce aramızda hakkında konuşmuştuk, sonra öldüğünü söyledi biri. oturup hüngür hüngür ağlamak istiyorum. böyle güzel insanlar bu şekilde ölmemeliler..
En son kuzenim kuzenini erken yaşta trafik kazasında kaybettiğimiz de böyle bir şey hissetmiştim. Iste öyle.. Sanki bir tanıdığım gibi, öküz oturdu içime.
