3 günlük ömrümüzde yer etmiştir. hadi gel diyince gelmez, git dersin gitmez, en güzel yerinde yarım kalırsın. fakat her yerde o vardır. hiç gelmediği, gezmediği yerlerde durur gibidir...cuma günüydü. farkında değilim tren durmuş. gelmişiz. çantayı toparladım indim. herkes gitmiş. istasyonda son insanım. çıkışa doğru yürürken durdum. telefonda kavga ettiğim gün sinirle ayağımı dayadığım lambaların ardışık dizisi çarptı gözüme. birkaç saniye durdum yine. oturayım dedim içimden gelmedi. bi daha yürüdüm. çıkmadan arkamı dönüp baktım. hala ordaydın. gamlandım biraz. yine geleceğim der gibi baktım aşağı indim. aradan kaç gün geçmiş onu bile kendime sormadım:"bu sensiz hallerimi adını bilen yazsın..."
