- nerelisin abi?
- hiç biryerliyim. hiç biryerden geldim gene hiçliğe gideceğim. aslında hepimiz gerçekliğin algoritmik bir yansımasından ibaret vücut bulmuş düşünceleriz. düşünüyoruz o halde varız. peki düşünmüyorsak, o halde varmıyız. peki yoksak nasıl geldik nasıl gideceğiz. o halde düşünce hiç kayıp olmuyor bu felsefeye göre. sadece kullanım tarzı değişiyor .mesale yanında bulunan bu inek zaman zaman senden daha gerçekçi bir yaşam mekanizması sürdüyor. ot yiyor süt veriyor yük çekiyor. yanında iki dakika duran adama nerelsin demiyor, akraba hemşeri çıkmaya çalışmıyor. çünkü evrensel düşünüyor bütün yeşillikler doyduğum yer yani, benim evimdir. bütün inekler benim ırkdaşlarım ve en az benim kadar yaşamaya hakları vardır diyor...duymadın mı? yoksa sana söylemedi mi?
- abi sana söyledim, niye cevap vermiyorsun, buralardan mısın?
- yok düşünceye daldım biraz. değilim... buralardan değilim. eyvallah*.
bu soruya verilecek en iğrenç cevap istanbulluyum cevabıdır. bu cevabı veren ya memleketinden utanıyordur, ya da ben türkiyenin en büyük memleketindenim imajı uyandırmaya çalışır. ardından ikinci sual gelir aslen nerelisin? bazısı artık cevabın doğrusunu verir, bazısı ise istanbulda diretmeye devam eder.
