fahriye abla şiirinin son kıtasını okumak olabilir. *
.........
Gönül verdin derlerdi o delikanlıya
En sonunda varmışsın bir erzincanlıya
Bilmem şimdi hala bu ilk kocandamısın
Hala dağları karlı erzincandamısın
Bırak geçmiş günleri gönlüm hatırlasın
Hatırada kalan şeyler değişmez zamanda
Ne vefalı komşumuzdun sen fahriye abla...
şimdi bir ortama girersin. arkadaşının arkadaşı vardır. üç beş sohbet. hemşo muhabbetlerinden haz etmediğin için hiç sormazsın ama türklüğü sonuna kadar yaşatan o eleman kalkar sorar.
-nerelisin?
+erzincan.
-içinden mi?
+hay amk.
veya
-nerelisin?
+erzincan.
-oo sen çok heyecanlısındır.
+çok komik amk.
ya da
-nerelisin birader?
+erzincan.
-iki çeş...
+it canlı vardır biri canlılar iki erzincanlılar. ha ve ha ve ha. çok komik amına koyim.
artık bozmak farz olur bir yerden sonra. yapmayın amk şu esprileri bakın! çok itici. sikerim dalağınızı!
