on sene önce oyuncak silahla oynadığımı hatırlıyorum da çocuklarda hala oyuncak silahlar varsa sevindirici bi durum. ayrıca yeri gelmişken boncuk tabancasıyla vurmaya çalıştığım kuşlardan özür diliyorum nezdinizde. merak etmeyin zaten vurulmuyorlar. matrix filmlerinde ki gibi kaçıyorlar mermilerden..
şunu da hatırlatmadan edemeyeceğim: bir çocuk oyuncak kalemle duvarı çizemez ama bir kalemle çizer. bazen olaylara anne gözüyle bakmamak gerek sanırım.
gerçek silahla mı oynayaydı dediğim çocuklardır.
çocukların oyuncak silahla oynalarının kısa tarihi ise şöyledir:
yıl 2002, kurtlar vadisi diye bir film çıkmış ve bu filmi izleyen çocuklar silah isteriz diye tutturmuştur. çocuklardaki silahçılık oynama potansiyelini gören oyuncak piyasasının çekik gözlü abileri vay çinçon bunu hemen değerlendirelim diyerek seri halde oyuncak silah üretmiştir.
2002 den sonra çocukların elinde oyuncak silahların aniden peyda olması ise araştırmacıları harekete geçirmiş, konuyla ilgilenen birkaç psikolog ve sosyolog abi şu değerlendirmede bulunmuşlardır:
"21.yy çocuklarının 20.yy'ın 2. yarısı kuşağından farkı silahlara olan meyilleridir.
ne 60 ve 70lerde western filmlerinde kovboyların karizması ne 80lerin bilimkurgu silahları, ne de 90ların bol miktarda yapılmış polisiye hollywood sineması çocukları kurtlar vadisi ve polat alemdar kadar etkileyememiştir. bu durum türkiyedeki çocuklar üzerine ciddi bir psikolojik araştırmayı gerektirmektedir ve biz, xyz akademisi üyelerinin bu konu dikkatimizi cezbetmiştir"
erkek çocuklarını yetiştirme tarzındaki yanlışlıklardan birisidir.
küçücük çocuklara "aman oğlum ezilmesin, aman pısırık olmasın" mantığıyla kavga şiddet aşılayan anne babaların övünerek aldıkları oyuncaktır tabancalar...
küçük yaşta "vur oğlum kır oğlum" diye güya öz güven aşılanır çocuklara, sonrada saçmasapan bireylere sahip oluruz.
anne baba olmak ciddi anlamda önemli ve zor bir iş aslında. başlı başına eğitim gerektiriyor. hem de ciddi bir eğitim. o kadar sağlıksız nesillere dönüşüyoruz ki son yıllarda yaşadığımız şiddet olayları ne kadar da arttı. her şey küçük yaşta başlar ne yazık ki...
dizilerin ve hatta çizgi filmlerin bile vazgeçilmez unsuru silahlar haliyle çocukları da etkiliyor. bir zamanlar pokemonum diye oradan buradan atlayan çocuklarımız vardı şimdide ben polatım diye silahla gezen çocuklar.... yazık.
