türk sinemasının en iyilerinden, o kadar ki özcan deniz'i bile beğenirim bu filmde. ayrıca kendisi beni affet şarkısını efsane söylemiştir. ayrıca haluk bilginer var la.
gerçekten türk sinemasının önemli filmlerinden olduğunu ve türk müziğinede çok katkısı olduğunu düşündüğüm bir film. sebepsiz yere bile açıp izlediğim olmuştur. müzikal komedi dram karışımı tadı çok hoştur...
ferhat + ya abi müzik nerede ? her şeyi yaptık da müzik nerede ?
hayri - müzik her yerde lan. Bak minibüste, sokakta, yürüyen insanların kafalarında, pasajlarda, dükkanlarda, lokantalarda, emlakçılarda, fırınlarda her yerde. Maçlarda, seçimlerde müzik yenir müzik içilir, müzikle zikredilir ve ancak müzikle ilanı aşk edilir bu memlekette be yalan mı orhan ?
"Neredesin Firuze" gerçek bir Unkapanı hikayesidir. Günümüzde tamamen çökmüş olan CD-kaset piyasasının bir zamanlar altın devrini yaşadığı günlerin artık yavaş yavaş geride kalmaya yüz tuttuğu günlerin habercisi verimsiz günlerde geçen film, müzik piyasasında pek başarılı olamayan ve bu sebeple de nihayet bir borç yığını içine düşen Hayri ve Osman’ın hikayesine odaklanır. Bir çıkış yolu arayışı içerisinde, Sansar adlı menajerin önerdiği bir sözde genç yeteneğe ulaşmaya çalışırlar. Bu genç yetenek Ferhat o sırada Almanya’da yaşamaktadır. Kendisinin sesini telefonda dinleyerek çok beğenen ikili, hemen plan yaparlar. Ferhat ülkeye geldiğinde onunla yapacakları kaset üzerinden kazanacakları para ile borçlarını ödeyeceklerdir. Ferhat geldikten sonra ortaya bir de zengin bir kadın çıkar. Gizemli Firuze, Ferhat’ı çok beğenir ve ona yatırım yapmak istediğini söyler...
Filmin yönetmenliğini o dönem kendisine Ezop lakabı takan Ezel Akay üstlenirken, kadro Demet Akbağ, Özcan Deniz, Cem Özer, Haluk Bilginer, Ruhi Sari ve Şebnem Dönmez gibi birbirinden renkli isimlerden oluşuyordu.
Harika müziklere sahip bir Ezel Akay filmi. Senaryonun gerçekliği beni ilgilendirmiyor fakat Unkapanı Camiasını ne güzel yansıtmışlar. Her gün önünden geçen biri olarak aklıma da getirir Haluk Bilginerli sahneleri.
sabah sabah nerden aklıma geldi bilmiyorum ama ne güzel bi filmdir bu renkleri karakterleri müzikleri ayrı güzel türk sinemasının bana göre ilk beşinde olan bir yapım.
Haluk Bilginer'in "Bir jeneratöre Umut Müzik imparatorluğunu veriyorum" diye pasajın ortasında deli divane bağırdığı sahne hep hatırlayacağım bir sahnedir.
Hikayesi çok iyi, akışı güzel, oyuncuukları genel olarak başarılı, şaşırtıcı, efsane olmanın kıyısından dönmüş film.
