ayrılmışsındır sevdiceğinden o hiç ayrılmayacağınızı sandığın, bi aptal gibi hep hayatında olacağını sandığın hayatına onunla yön verdiğin sevdiceğinden. boşlukta asılı kalmış gibi hissedersin kendini. bir şeyler yapman gerektiğini bilirsin ama yapamazsın. depresyon mu dersin, aşk acısı mı dersin işte kapatırsın kendini bir odaya, sadece kendini dinlersin. silkilenip kendime gelmem lazım dediğinde o uzun zamandır yapmadığın şeyleri görürsün, yaşamaya bir yerden başlamak gerekir. ve sen nereden başlayacağını bilemezsin.
nereden başlayacağını bilemeyen insanlar genellikle nerede bitireceğini de bilemiyor.
nerede nasıl bitireceğini bilmek de, nereden başlayacağını bilmek kadar hoş bir şey. yapabilenleri de takdir etmek lazım.
Hiç başlanmamasına neden olur. Oysaki olduğun yerden olduğu kadarı ile başlarsan devamı mutlaka gelir. Bu yüzden mükemmel bir söz çıkmıştır: tembelin çalışma günü yarındır.
Bunu sadece bir şeylere başlamak isteyen ya da başlamış olan insanlar hissediyor. Her şeyin yolunda gittiğini, değiştirilecek bir şey olmadığını düşünenler için böyle bir his yok.
