bir zamanların kabak tatlısı kıvamındaki o leziz ironiler de yok artık.
peki ne var , hayat hakkında çok muhimmatlı sözler var.zamanın ne içinde ne de büsbütün dışındalar.
"ironia nostalgia" denilen türden bir yakarışım olsun böylece. gece gece yaşar yaşamaz'ın , turgut özben'in , hikmet benol'un yaşamlarında bütünledikleri o başdöndürücü masalsı evreni yad'ım olsun.
kof ve son kullanma tarihi 24 saati geçmeyen sözel yaşamın da eleştirisi olsun o zaman. kendimi kendi rağmıma değilleyim , edit edeyim , etüt edeyim.
edit hakkı: iş bu ent(a)ryi 24 saate direnememiştir. zaten direnmesi de beklenemezdi ya neyse
etüt hakkı: her bir kelimesinde yoğun göndermeler olduğu zehabıyla okursanız ben de kendimi bu sayede bir şey sanacağımdır . onun için lütfen yavaş adımlarla yaklaşın ve sessiz olmaya son derece özen gösterin; böylece kendisini utandırmamış olursunuz. yok ben o utanmaza haddini bildireceğim derseniz de şimdiden küfür çizgisini geçmiş bulunduğunuzu da hatırlatayım.
o zaman
küfür hakkı: şimdilik hakları saklıdır. en gereksiz durumda açılımına kavuşmayacağının da garantisi yoktur. nefti sen böyle değildin? serzenişlerinin de tın kıvamında iade edileceğini de ekleyeyim.
