evet. Noel'e tam 1 ay kalmıştır. Bunun getirdiği sevinç ile beraber içimde hüzünde hissediyorum. Bir film şeridi gibi gözlerimde canlandı o eski noeller. hani çam ağaçın altında sıcak çikolata ile beraber oturup masal dinlerdik ya. Noel akşamı hediyeleri açmamızı bekleyene kadar camdan bakardık ve o tane tane parlayan karcık kristalleri sayardık. Annelerimiz hindiyi hazırlardı ve bütün aile o gün toplanmış , sofra başında o özel hindinin servis edilmesini beklerdik. Yediğimiz en lezzetli hindilerdi. belki herhangibi başka bir hindiden farkı yoktu, ama o lezzeti bize veren biz kendimizdik. bütün aile toplanmış, herkes evde toplanmış, sevgi dolu bir akşam geçiriyorduk. Aslında o sofrayı güzel yapan o özel hazırlanan yemekler, menüler değildi. Sofranın güzelliği masa başında oturan o güler yüzlerdi. ne Mutlu bize ki böyle güzel noeller tadabildik.
Şimdi bakıyorum ve anca üzülüyorum. Şimdiki noeller öyle mi? Maalesef çam ağacın maaliyetini çok bulup ama öbür türlü abuk subuk şeylere para harcayan kardeşlerimiz gittikçe çoğalıyor. Bunlada kalmıyor tabii. Eskiden aile toplanacak diye sevinirdik. Çoğu akrabayı zaten anca Noel'den Noel'e görürdük. Buluşmanın, bi arada olmanın değerini bilirdik. Ama şimdilerde öyle mi? Sanki silah zoruyla ziyaret edilmiş gibi, asılı suratlar görmek mümkün. Ya da Noel'i ailesiyle geçirmek yerine tatile gidenler...
Üzülüyorum. Hüzünlüyüm. Ah beee... Nerde? Nerde o eski noeller.
