beni en çok minti minti ile koparmış merhum tiyatrocu. izmir fuarı'nda da kaynanatör'ünü izlemişliğim var. oğullarını komedi açısından pek sevmem ama kendisi başarılıydı. mekanı cennet ola.
şiiri çok severdi, bir şiirle veda etmek gerek kendisine.
tüm saatleri durdurun, telefonu kesin,
köpeği havlatmayın arkasında sulu bir kemiğin,
piyanoları susturun, ve çalarken boğuk sesli davullar
tabutu çıkarın dışarı, gelsin yas tutanlar.
uçaklara inleyerek daireler çizdirin göklerde
yazarken bu haberi, "o öldü." diye,
siyah fiyonklar takın beyaz boyunlarına güvercinlerin,
trafik polislerine siyah eldivenler giydirin.
o benim kuzey'imdi, güney'imdi, doğu'mdu ve batı'mdı,
çalışma haftam ve pazar rahatımdı.
öğlem, gece yarım, konuşmam, şarkım;
sevgi sonsuza dek sanırdım, yanıldım.
yıldızlar artık gereksiz, söndürün hepsini
ay'ı paketleyin, parçalayın güneş'i
dökün okyanusu, süpürün ormanı
artık hiçbir şey güzelleştiremez hayatı.
yeni jenerasyonun vine fenomeni olarak tanıdığı nejat uygur'un dedesidir. nejat uygur denince akla ilk gelmesi gereken usta tiyatrocu, allah rahmet eylesin, toprağı bol olsun...
