yitip giden bir efsane.torunu tüm hızıyla dedesinin ismini yaşatmaya and içmiş.yalnız jr nejat uygur yetenekli zaten o aileden boş insan çok çıkması zor.
"Benim gençliğimde herkeste Amerika'ya gitmek gibi çok yoğun bir istek vardı. Bu yüzden liman cüzdanı çıkarttım ve gemici oldum. Hiç unutmam, bir Panama şilebinde çalıştım. Gemide kimsenin canı sıkılmazdı. Onlara fıkralar anlatır, taklitler yapardım. Herkes çok gülerdi. Sonra askere gittim, orada da arkadaşlarımı çok güldürürdüm. Giderek insanların yüzünü güldürmek bende tutku oldu. Sonra da tiyatro başladı zaten."
şu adamın elini öpmek gibi bir hayalim vardı küçükken. oyunlarını izledikçe kendine olan hayranlığım kat kat artıyordu.
Elini öpmek nasip olmadı. Umarım öbür tarafta karşılaşırız.
zekası ile güldürebilen nadir insanlardan biriydi rahmetli. zamsalak ve sizin ki can da bizim ki patlıcan mı tiyatro gösterilerini canım sıkıldıkça youtubedan izlerim hala.
Nüktedan kişiliğini zincirlikuyu kabristanındaki mezar taşına da -vasiyeti midir bilinmez- yansıtılmış tiyatrocu.
Mezar taşında nej kısmı harflerle at kısmı bir at resmi şeklinde kazınmış.
