bazen içimizdeki o güzel insanın öldüğünü düşünmüyor değilim, malum arkadaşlar sayesinde. vicdandan bahsediyorum, hani o çoğumuzda olan; ama nedense kullanmayı es geçtiğimiz, içimizdeki adalet, acıma, insanlık duygularını barındıran o garip his. bir insanın içinde acıma olmaz anlarım, içinde insanlık olmaz anlarım; ama adil olmayı anlamam arkadaşım. ister düşkün ol, istersen evliya ol adil olmak zorundasın. kusura bakma. bugün milyonların sevdiği bir adam hastanede ölümle savaşıyor ve sen çıkmış "bunlar reklam kokan hareketler"" diyorsun. gerçekten yazık. her olayı anlarımda bunu anlamam arkadaşım! yaptığın deli saçmalık bir durum! insanların başına gelen her olayı böyle değerlendiren toplumumuz var. geleceğimiz çok aydınlık...
