Allahı kabul edip inanıyor ama 5 vakit namazsız, oruçsuz kısaca ibadetleri yapmıyormuş gibi bunun yanında günahlara alabildiğine dalan, Allahın istediği kul olma konusunda değilde şeytanın istediği model olma konusunda uzmanlaşmış nefis türüdür bu nefsi emmare. Namazdan, ibadetlerden, güzel ahlaktan nasipsiz bir şekilde hayatları devam edip nereye gitmek istiyorlarsa hayatlarına o yönde çizgi çizen insanlardır.
nefsin en alt mertebesidir.bu mertebedeki insan nefsin herdedigini yerine getirir,bir manada nefsin kölesi olmuştur.Bu mertebenin bir üst mertebesi,nefsi levvamedir
insanı firavun ve nemrut gibi hallere sokan. nefs-i emmera insana her şeyin onun hakkı olduğunu düşündürür ve kendinden daha kötü olanlara bakıp şükretmeyi sağlamaz da daha iyi durumda olanları örnek aldırıp ben de böyle olmalıyım diye hırsa bürünmesini sağlar kişinin.
insanı en güçlü olduğu zamanlarda tuzağa düşürür; gençken, güzelken, zengin ve en iyi olduğunu düşündüğü zamanlarda.
nefsin ilk ve en aşağı mertebesi olan bu nefs insana kötülük yapmayı emreder. kişi bu nefis mertebesinde yaptığı şeyin kötü olduğunu bildiği halde ondan suçluluk/rahatsızlık duymaz.
kimi tasavvufi anlayışlarda; ilkel, kendisini hiç eğitememiş insanın içinde bulunduğu doğal durum olması hasebiyle, orada bulunmak herhangi bir çaba gerektirmediği için mertebe(kök olarak merhale yani gelişmekten, yol katetmekten gelir)den sayılmamakta; ve zincir doğrudan (bkz: levvame nefs) ile başlatılmaktadır.
emreden, emir veren nefis.
bu haldeki insan canı ne arzularsa günah, yanlış demeden yapmak ister.
tasavvufta, nefis mertebelerinin en kötüsü olarak adlandırılır.
