bütün iyi ideallerimizi gerçekleştirmemizi sağlayacak nefret cazip gibi görünsede, aslında nefretle elde edilmiş idealler sorunlu ideallerdir. zaman geçip bize o nefreti yaşatan şey karşımızda bir abide gibi dikilip gel benden intikamını al dese elimizde elde ettiğimiz sorunlu ideallerden başka bir şey olmadığını görecektir.
nefret sevgisizikten doğar. kişi bu sevgisizliğini mutlaka doldurması gerekir. bu fıtratın tabi gereğidir.
herkese saldıran,sürekli çatışma halinde olan, müsamaha hoşgörü nedir bilmeyen nefretten beslenen bu zift dolu zihinlerin temelinde sevgisizlik yer alır. halbuki istediği sadece sevilmektir. ama bunu hiç bir zaman bulamayacaktır. varlığını devam ettirecek, lakin her zaman etrafına kötü kokular yaymaya devam edecektir.
sevgiyle yok olmaktan daha sert bir duruş, kişilik gerektirmektedir. zordur nefretle varolmak, nefreti dışavurmak ve dışavurulan nefret sayesinde nefretle varolmak, o nefreti taşımak nedenli nedensiz, gelip geçen bir nefret. yıpratır o nefret. insanların, insanlığa karşı olan nefretinden nefret etmek, dolayısıyla o nefretle yüklü maskeli, makyajlı insanlardan nefret etmek.. benim için işte budur nefretle varolmak. yok olan kavramların, bilinçsiz agızlarda daha da yok olmasından dolayı acı çekmek ve acıyı nefretle dışavurmaktır nefretle varolmak. içindeki sevgiyi, insanlığı korumak adına olanların farkına daha da varmak ve bunları gözünün önünde tutup aşağılık öğrenilmiş duygulardan nefret etmektir nefretle varolmak, yine de sevgiyle kalabilmektir umutsuzca. nec spe nec metu.
