kısa süren rahatlıktır. çok kısa süre sonra, nefret kusulan kişi çeşitli fiziksel ve duygusal tepkiler verebilir şiddetli şekilde. ortada rahatlık falan kalmaz.
yaşadığı toplumun kör olması gerektiği bir çok konuda ahkam keserek, ülkeyi kurtardığını zanneden insanın içinde oluşan rahatlama duygusudur.
en basitinden anneyle çok kısa bir ağız dalaşı yaptıktan sonra o anda ki rahatlığın ardından gelen göz yaşı ve pişmanlığı düşünün.
insanın içinde bıraktığı her bir yaranın, merhemini bulmadan onu kapatma düşüncesinin ardından baş gösterir.
sözde güzellik öz de mağlubiyettir, halklar onurlarını bir kişi için yaşatmaya başladıkları an bundan rahatsız olan bir çok etken olacaktır.
kıbrıs savaşında, halkı organize eden insanlara vurulan damganın ülkücülük, milliyetçilik olduğu aşikardır.
halk ne kadar bölünmez bir bütün olarak görülsede kendi içinde takımlar halinde olduğu için birbirlerinin her yaptığına bok atma, engelleme gibi girişimleri gözlenmekte ve yaşanan kaosun etkisiyle yozlaştırılmış bir halk ortaya çıktıktan sonra geriden eli kalem tutanlar, köşelerinde ona buna bok atmanın verdiği semirik sırıdışlarla, yaşanan ortamı çok iğrenç bir şekilde izler.
nefret kusan tüm insanların arkasında bıraktığı karanlık geçmişleri bugün sorgulayan toplumun bireyleri o anda ki rahatlığa kendini kaptırmış, olup biteni izlerken ülkelerine verdikleri zararın farkına anca bir toprak parçası, öldürülmüş, yok edilmiş zavallı halk olunca farkına varırlar.
birbirlerine kin kusan iki kuşak gençliğin, kıbrıs savaşı sırasında biz ne yapıyoruz hadi birlik olma zamanı dediği gibi.
bu ülkenin tek ve bölünmez bir düzeni vardır bu da cumhuriyettir, türkiye cumhuriyeti.
nefretini kusan insanların içinde bulunduğu sözde rahatlığa kapılmadan, yolu gideceğimiz yönü bulmak için harekete geçilmelidir.
