yaşam insana öyle bir an sunar ki hayatta olduğuna dahi nefret eder konuma gelirsin. yaşamın hakkını vermek istiyorsan herşeye rağmen hayatın hakkını vererek yaşamalısın ki aklının bir köşesinde bile nefret duygusu kalmamalı, artık ona veda etmelisin. göz yaşların bunun aksini belirtsede, seni durdurmasına izin vermemelisin.
imkansızdır.zira nefrette tıpkı sevgi gibi insani bir duygudur. insanın doğasında vardır. geçici olabilir belki ama hissedilmez olması mümkün değildir.insan var oldukça bu duygu da ne yazık ki var olacaktır.
olasıdır, olması umut edilesidir en azından.
yaşanmış ve gçmişte bırakılmış bir şeyden nefret etmeye devam etmek geçmişte bırakamamış olmakla eş değerdir. yaşam enerjiinizi sömürür. olabildiğince hesaplaşılmalı, nefrete kaynak olan kızgınlıklar tek tek gizlendiği yerden çıkarılıp dillendirilip gönderilmelidir.
devam eden bir şeye nefret duymak ise yaşamayı imkansız kılar ki, mutlaka çözüm bulunmalıdır. kötü sanılan çözüm bile nefrete razı olmaktan iyidir.
