dün öğleden beri uyuyamama sebebim.
ulan ben vakt-i zamanında gururumun içine bok gibi sıçılan bi para mevzusu yaşamışım; bir daha bu insanlarla para olayına girersem ağzıma burnuma sıçsınlar demişim, ööyle büyük konuşmuşum, şimdi hiç benim onayım alınmadan eşim bu insandan bizim adımıza kredi çekmesini istiyor. çekti mi adam, çekti. üç sene bu insanlara ayda 2000 tl ye yakın para vereceğiz. şimdi her bi hareketini, her imasını 'yaa bak bana muhtaçsınız gördünmü götüm ?' olarak algılıyorum. he kimseye dokunmuşluğumuz yok, kredi adamın adına ama biz yatırıyoruz yine.
olsun abicim yaa, ben bu hayatın ta kendisinden nefret ediyorum !
bokgibibokgibibokgibi !!!
insani yiyip bitiren bi duygudur.."Ne kadar cok seversen okadar cok nefret edersin " diyede insani nefret etmekten alikoyan bir cumle vardir ki .akillara zarar.Ben bu soze pek itibar etmem.
Patolojik bir duygu turu, insan fitratinda nefret katkisi yoktur , yaradildigin toprak gibi absorbe et dunyanin hasin ic burkan lanet gelsin dedirten olaylarini...veyahut topraklan arada..
sevmediğimiz belki de zamanında bize en kötü şeyleri tecrübe ettirenlere karşı duyduğumuz his. halbuki nefret de etmeyeceksin. nötr olacaksın. ne dedik; nefret de bir duygu.
''Hoşuma gidiyor insanların birbirinden nefret etmesi. Nefret ettikleri sürece çıkarları olmadığını hissediyorum. Bir insan bir insandan çıkarı olmazsa nefret eder çünkü...''*
