Bunu nasıl yapabiliyorum, anlamıyorum. Nasıl nefret ettiğim o hallere dusebildim, nasıl lanet ettiğim o sözleri söyleyebildim bir başkasına, canımdan bir parçaya? Hani koruyacaktım onu karanlıktan, nasıl da karanlığı oluverdim onun? Neden, neden, anlamıyorum..
Neden canavar olarak tasvir ettiğim o'nun davranışlarını tekrarlıyorum, o'na dönüşüyorum yavaş yavaş? Bana yapılırken sinirden kaskatı kesildiğim o davranışların eline düşüyorum, niye? Yazık değil mi ona? Zavallı, sözde benden farklı olacaktı, belki daha beterini yaşıyor. Ve ben neredeyim, nerede benim aklım? Ona destek olmam gerekirken köstek oluyorum. Çok yakında onun canavarı da ben olacağım, şu yaptıklarıma bak.
Geçen sabah 5-6 sanırım. Akşam kaynattığın etin suyunu buzluğa attım. O saatte yemek yaptım. Hatta irmik helvası bile kavurdum. Niye o saatte bilmiyorum.
içimde bi teyze var ve benim depresyonumdan faydalanıyor.
