Güzelim duyguyu murdar etmekten başka bir şey değil bana göre.
Ben kinci biriyim. Gururla söylüyorum. iyiliğim ve kötülüğüm ortadadır. Hiçbirini saklamam. Hepsi çocuğum gibi. iyilik ve kötülük, yaptığım tüm bu yanlışlar, insan olmakla alakalıydı. Ben bir böcek ya da sinek değilim, insanım ve insan olmanın getirileri vardır.
Nefret bunlardan biri. insanların nefrete kapıldığı an bu duyguyu iyiye dönüştürmeye çalışmasına açıkçası anlam veremiyorum. Bir nefretin oluşması için gereken her şart sağlandıysa bu duygunun keyfini çıkarmak gerekiyor. Bana göre bunun keyfi karşılık vererek çıkarılır.
Kimse bilinçsiz kötülük yapmaz. Kötülüğe kötülük demek için orada irade olması gerekir, bilinç gerekir. Biri bana bile bile kötülük yapacak ve ben onun iyiliği için dua edeceğim? Lütfen..
Zaten dua kısmı ayrı sıkıntılı. Ne diyeceğim Allah'a. Sen intikam alansın, kötülüğü yasaklayansın, buna rağmen kötülüğün karşılığı olarak cehennemi yaratmış olansın, biri benim canımı yaktı sen onu doğru yola sok? Biri kötülük yapıyor çok ama sen yine ona iyilik ver?
Allah hangi kulunu doğru yola sokacağını, hangi kuluna iyilik ve kötülük vereceğini başka bir kulunun ona seslenmesi sonrası belirler mi? Tövbe estağfurullah bu yaptığımız, aslında böylesi büyük bir güce karşı işlenmiş bir hadsizlik suçu değil mi?
Daha ilginç olan şu. Kadere bu kadar delicesine inanan, kaderden kaçamayacağını düşünen, kaderin değişmez olduğunu düşünen insanlar neden başlarına gelen ama işine gelmeyen konularda Allah'ı baska bir yola sokmaya çalışıyor?
Yani ben yapamıyorum. Bir insan kötüyse kendisi af dilesin, kendisi iyiliği için dua etsin. Kendisi inancı gereği kötülük yaptığı her insandan tek tek helallik alsın. Bu onun meselesi. Benim meselem onunla çok ayrı. Haliyle ortada nefret varsa ve Allah inancı varsa bana tutarlı bir davranış gibi gelmiyor bu.
