aşk acısını çok derin yaşamış insanın işidir. mevzu bahis ne olursa olsun işin ucu o'na dokunur. o'da böyle yapardı, o'nun yüzünden bu haldeyim demektir. geceye saygısızlık yapan insan olur gözünüzde. yastığa her başınızı koyduğunuzda nefretinizi kusarsınız. zordur sevgiyi nefrete dönüştüren sevgilinin mahareti.
''Ahmet şıllık diye nitelendirdiği arkadaşımdan nefret ediyordu ve bu da beni delirtiyordu.'' gibi bir cümle kurduğumuzda özne Ahmet yani potansiyel sevgilidir ancak sen burada benim Ahmete duyduğum aşk konusunda hiçbir fikir sahibi olamassınızdır.
esasında gizli özne olarak kaldığında cümlenin kaybolan kahramanını merak etme çabası başlayacaktır. özne aleni olarak kullanıldığında ise, cümlenin assolisti olarak kestanenin çizilme durumu sorun teşkil edecektir.
çizgi... dolaylı tümleç, çizgi... zarf tümleci, çizgi... yüklem. özne gizli kalırsa nefret dolu her cümlenin öznesindeki kahraman artık sevgili olmayacaktır. uzun lafın kısası, özneye sevgili yazmak; sevgili olabilme ihtimaline karşı derin bir özlem duymak ve sevgiliye davetiye sunmaktır. ilişki nefret kisvesindedir ama hissedilen duygu nefret değildir.
