Kimsenin olmamasıdır içinde. Bedeninde ses çıkaracak, konuşma yapacak bir sen bile olmamasıdır. Bomboş kalmasıdır sıcak teninin. Nefes alan hiçbir hücrenin sana ait olmamasıdır. Hep Hissettiğin bir sen vardır ya ruhunun derinliklerinde, işte o senin tamamen kaybolmasıdır. Dışarıdan bakmaktır gözlerindeki çaresizliklere. Görebilmektir tek bir fikri olmayan, eli kolu bağlı gözyaşlarının ışıltısını. Elini havada bomboş titreştirmelerini görüp gülmektir haline, bedene en ufak sıcaklık vermeyen bir gülüş atmanın acısıyla irkilmektir de üşüyememektir ısınamadığın yetmezmiş gibi. Hissiyatsız kalmaktır tamamiyle. Her şeyin senden kaybolması, kendinin kendinden çalınmasıdır: Bir nefret ediştir belki bu kendinden, bir çaresiz kalıştır, ya da bir o kişinin sen olduğuna duyulan utanç ve kendine duyduğun hayalkırıklığıdır; belki de bir sevememenin acısıdır tamamen. işte o an Hissettiklerinin kurduğu tüm cümleler, tamamen senin yokluğunu anlatır.
