Anlamıyorum. Anlamak istemiyorum. Daha dün aşk acısından dem vururken, bu gün terkedilmeyi anlamıyorum. Ya allahını seven bana bir desin. Dürüsttüm, sadıktım, o uzaklara gitti ben erkek olduğum hal kafamı kaldırıp tek bir kadına bakmadım, onu bir bakışta olsa aldatamam dedim. Ömrümde ilk defa birine yalansız bir dünya kurdum. Yemin ederim bir kez bile yalan söylemedim. Ama ben ne kadar doğruysam o o kadar yalanmış.
Ya anasını siktiğim dünyasında ne vardı azıcık adam olalım dedik, şimdi insanlıktan çıkarttılar beni.
Ne yapayım allahını seven söylesin ben bu acıyı nasıl dindireyim. Yalandan dünyalar mı kurayım yoksa kafama mı sıkayım.
Saçma şeylerin yapılmaması gereken durum. Sakin olmak insanlarla daha fazla iletişim kurmak saçma sapan şarkılar dinlenmemesi gereken ruh hali. Her insanın hayatta en az bir defa da olsa yaşaması muhtemel aşk tecavüzüdür. Sıkma canını. Kendini sev git aynaya bak kendini beğen ve yapa bileceklerini düşün. Dünya fıstık gibi kızlarla dolu aşık olunması gereken bir sürü de kalp var. Rahat ol sakin ol ayık ol.
yazarımıza tavsiyem;arkadaşın olduğu ortamdan uzak dursun göz göze gelmesin aşk acısı çektiren şarkılar dinlemeyip arkadaş ortamından o kişiden bahsedilmesin gece o düşünülmesin bu dünya böyledir adam olanı s*ker takma sen dostum diye söyletir insanı.
nedensiz terk edilmenin 'nedensiz' kısmını tartışabileceğim bir eylemdir.
sanırım böyle durumlarda en önemli şey pişmanlık duymamaktır.sonuç olarak,bu ilişkiyi sen yaşadın,fedarlığınla,dürüstlüğünle tüm bunları sen yaptın.eğer bu yaptıklarına hayıflanırsan kanımca kendine olan saygını yitirirsin.bu da, bu zorlu süreci daha fazla zorlaştırır.
imkansızdır. mutlaka bir nedeni vardır ve sorduğunda 'ben de bilmiyorum' cevabını alıyorsan sadece nedensiz terkediliş gelir akla. kendini avutmaktan başka bir şey değil, sadece gerçeği bilmiyorsun.
Ömrümde ilk kez aşık oldum. Üstelik aşkın tam manasını bilmiyorken. henüz o zaman 15 yaşındaydım. Hayaller kuruyordum, evlenecektim, o benim kadım olacaktı. Daha 16 yaşına girmeye çok az kalmıştı. Gün sayıyordum 18 olmak için. Çünkü o zaman evlenecektim. 16 yaşında sevdiğimi toprağa verdim. Öldü. Şimdi yaşım 24. 7 sene aşık olmadım, olamadım. Hep onu düşündüm.
Sonra bu çıktı karşıma. ilk başlarda direndim, olmaz arkadaş olarak kalalım dedim. Çünkü 7 senedir kızlarla sadece arkadaştım. Hatta bunu duyanlar gay mısın diyorlardı. Ama ben sadece aşkımı toprağa ekmiştim, mahşerde biçecektim.
7 sene sonra birinden kaçmaya çalışırken bir de baktım ki kendimi ondan buldum. Sanırım toprağa verdiğim aşkım bana yalnızlığı yasaklıyor ve bu dünyada böylesine tutkulu bir aşk sunuyor. Belkide o yüzden haddinden fazla dürüst, sadık, ve aşk dolu biri olarak kendimi aşka teslim ettim.
Ya amına koyum çok canım yanıyor. Ben bir daha kimseye güvenemicem. inanamicam. Sevemicem. Kimsenin beni sevmesine izin veremicem. Onunla iken maraşın en ihtişamlı reklam ajansını kurma hayalleri süslerken kelimeleri şimdi hayalsiz kaldım be. Amaçsız kaldım. Ne için yaşayacağımı dahi bilmiyorum. Yaşarmıyım onuda bilmiyorum.
