--spoiler--
derlerki bir yerden sonra acımaz kanamazlar.
zaten aşk kötü bir şaka, anlamaya çalışma.
her güzel şey bitermiş. aşk nedensiz sevmekmiş.
--spoiler--
Her şeyde bir neden arar olduk. Belki de bu yüzden çoğu güzel şeyden uzaklaştık. Bu güzel şeylerden biri de nedensiz sevmek. Sadece seversin çıkar gözetmeksizin. Sevgi o kadar büyüktür ki kusurları dahi görmezden gelirsin. Bazen karşındakinin seni gerçekten sevmediğini bile görmezden gelirsin, aldanırsın. Karşılıklı nedensiz sevecek birini bulabildiyseniz ne mutlu size.
Aşkın en saf halidir. Nedeni yoktur neden arasan da bulamazsan kelimelerle tarif edemiyorsan. En güzel sen seviyorsundur. Teoman ne demiş "Sevgi anlaşmak değildir nedensiz de sevilir bazen küçük bir an için ömür bile verilir.""
sevgilerin en güzeli ve en acıtanlarından biri olsa gerek..
hikaye de burda başlıyor..
o zamanlar daha lise 2.sınıfa gidiyorum, okulda pek sosyal ve konuşkan biri değilim tenefüslerde dışarı bile çıkmam o derece. neyse bir gün arkadaşla dışarı çıktım arkadaş kızlarla konuşuyordu ben de yanlarında ayakta duruyordum.
o sırada gördüm onu. "aman tanrım" böyle bir güzellik daha önce görmemiştim, kısacık boyu hemen dikkatimi çekmişti, sarışın ve beyaz tenliydi, parmaklarındaki kırmızı ojenin tonu bile şu an gözümün önünde. tanışmadım ama sadece görmüştüm ve iyi ki görmüştüm. inan ki hiçbir nedeni yok ama onu o günden itibaren deli gibi düşünmeye başladım, belki de benim için güzellik kelimesinin vücut bulmuş haliydi..
arkadaşa kim olduğunu sormak hiç aklıma gelmedi çünkü aklımı onu düşünmekten alıkoyamıyordum..
facede boş boş dolaşırken tanıyor olabileceğin kişilerde bir de baktım ki o.
hemen ekledim. kabul etmesi için müthiş derecede dua ediyorum..
ertesi gün kabul etti ama konuşmaya cesaretim yoktu.. çekingenin tekiydim.. yanlış hatırlamıyorsam 17 kasım 2012'de saat 21.52 gibi bir fotoğrafının altına "en güzel bu fotoğrafın * " yazmıştım, ne cesaretle yazdım bilmiyorum ama "çok teşekkürler * " deyip o fotoğrafı profil fotoğrafı yapmıştı.. o gün nasıl mutlu olmuştum anlatamam..
aradan biraz zaman geçtikten sonra "merhaba * " yazarak sohbeti açtım okuldu dersti sınıftı notlardı biraz sohbet edip iyi geceler diledim.. o gece mutluluktan uyuyamadım.. kalbimde sıcacık hissediyordum.. deli gibi seviyordum.. nedensiz hem de..
ertesi gün okulda gördüm, neden bilmiyorum belki de tabiatım böyledir ama utangaçlığımdan dolayı gözlerine bile bakamıyordum, hem delicesine seviyordum hem de onu gördüğüm yerde gözlerimi kaçırıp görmezlikten geliyordum..
bana göre okulun en güzel kızı oydu..
gel zaman git zaman iyice konuşmaya başlamıştık facede ve iyice samimi bir arkadaşlık ilişkisi kurmuştuk, bana "iyi ki varsın * " dediği gün sevinçten delirmiştim.. mamafih hala yanına gidip konuşmamıştım.. okulda sürekli ondan kaçıp facede ilk ona koşuyordum.. böyle bir durum vardı ortada.. o da öğrenmişti aşırı utangaç olduğumu..
lise 2 bitmiş lise 3'e geçmiştim ve hala yanına gitmemiştim.. zaten lise 2'nin sonlarında tanışmıştım..
lise 3.sınıfta bir iki kere yanına gidip kekeleyerek sohbet etmeye çalışmıştım ve rezil olduğumu düşünmüştüm.. ama o yine de bana o günün akşamı faceden ne güzel konuştun diyerek moral vermişti.. gözlerim yaşarmıştı.. deli gibi seviyordum ama yanında iki kelime edemiyordum.. utangaçlığıma lanetler ediyordum..
ilerleyen bir zamanlarda yine facede sohbet ederken konu kitaplardan açılmıştı, ben de pek okumam demiştim, o da çok şaşırarak mutlaka okumam gerektiğini söylemişti.. peki ne okumalıyım diye sorduğumda ben de kitap var istersen ödünç verebilirim demişti.. ben de iyice düşünerek olur peki demiştim.. sınıfına gidecektim ve ondan kitap alacaktım.. nasıl heyecanlıyım anlatamam.. ertesi gün oldu sınıfına gittim, onların sınıfında olan bi iki arkadaşa selam verip onun yanına oturdum.. yine utangaçlıktan kekeleyerek :
+merhaba.. ben.. evet.. kitap okumayı hep istedim ama..
-evet evet kitaplar güzeldir, nasılsın? *
+iyiyim.. sen?... uykulu görüküyorsun?
- evet dün biraz geç uyudum yaa..
+... ( sırasının üstündeki kitabı elime alarak ) dediğinkitap bu mu?
- yo bunu ben okuyorum sana şunu getirdim ( çantasından çıkarır )
+ sadece başbakan okusun, hmm.. ama sadece başbakan okusun yazıyor hehe ( evet böyle berbat bi espri yaptım ama çok hoşuna gitmişti )
- sen de başbakan gibisin zaten canım *
+ ... teşekkürler.. ( oha canım dedi ) sanki biraz kalın gibi yeni başlangıç için ama ..?
- yo ben eminim sen okursun..
+ ( en arka sayfayı açıp sayfa sayısına baktım ) 400 falanmış iyi bari okurum herhalde, okur okurmaz getiririm merak etme..
- yok canım sıkıntı etme ne zaman bitirirsen getirirsin, hatta sen de bana senin okuduğun kitaplardan getirebilirsin, ben de okumuş olurum.
+ evde vardı, eve gidince bakarım senin için.. ben gitsem iyi olur zil çalacak hoca gelebilir geç kalmayayım..
- peki canım görüşürüz dikkat et kendine..
+ tesekkürler, sen de.. ( canım diyemedim maalesef )
kitabı aldım.. sadece başbakan okusun adlı kitap.. eve gittim.. üstümü bile değiştirmeden kitabı okumaya başladım.. yemeği 5 dakikada yiyip 1 saat boyunca kitaba daldım.. sürükleyici bir kitaptı.. aklıma ondan, nedensiz sevdiğim kızdan aldığım geldikçe daha bir iştahla okuyup kitaptaki kişilere kendi adlarımı veriyordum.. kitabın arasından çıkan konya mevlana müzesi biletini hiç unutmam.. üstünde "bitanemle konya gezisinden * " yazıyordu.. cesaret edip de soramadım.. bitanem kim? diye.. eski sevgilim dese üzülecektim, eski sevgilisi olduğunu duymak istememiştim.. onu seviyordum işte öyle nedensiz..
kitabı bir haftada bitirdim.. 450 sayfa kitabı daha önce hiç kitap okumayan ben 1 haftada bitiriverdim.. ama bitirdiğimi söylemedim.. ondan aldığım için sanki onun bir parçasıymış gibi seviyordum o kitabı.. bende hangi kitabın olduğunu sorduğunda evde reşat nuri'den acımak var okumak istersen? çok güzel bi kitap dedim.. aslında ben de okumamıştım sadece 30. sayfasına kadar gelip bırakmıştım ama konusunun bir öğretmen ve acıma duygusu ile ilgili olduğunu biliyordum..
peki demişti.. ertesi gün yine yanına gidip yine utanıp sıkılarak konuşarak çalıkuşunu ve bitirdiğim kitabını tekrar ona verdim..
1-2 ay zaman geçmişti.. faceden hala çok samimi bi şekilde konuşuyorduk.. çalıkuşunu bitirdiğini bana getireceğini söylemişti.. bizim sınıfa gelecekti.. hem sevinip hem daha gelmeden çekinmeye başlamıştım.. çok heyecanlıydı.. öyle onu bekliyordum.. ertesi gün 3.tenefüste bi kız yanıma geldi, ben onun kuzeniyim, bu kitabın kendi hastaydı gelemedi sana vermemi istedi dedi.. kitabı aldım sıramın üstüne bırakıp derin düşüncelere daldım.. neyi vardı acaba diye düşündüm kaldım gün boyunca.. eve varır varmaz mesaj attım neyin var diye.. parmağının ufacık kesildiğini ama kan gördüğü için dayanamayıp bayıldığını söyledi.. kan görmeye dayanamıyormuş.. neyse çalıkuşunu ters takla ettim içini dışını döktüm belki not bırakmıştır diye ama bir not falan yoktu..
derken okul bitti.. başka bir kızla daha konuşmaya başlamıştım ama samimi değildik.. sonradan öğrendim ki sonradan konuşmaya başladığım kız benden baya bir hoşlanıyormuş.. ama ben hala nedensiz sevdiğim kızı düşünüyordum..
faceyi kapatacağını ve yazın sık sık telefonda arayacağını söyledi nedensiz sevdiğim kız.. üzülmüştüm, bol bol aramasını bekliyordum.. hala onu seviyordum ama diğer konuşmaya başladığım kız kafamı karıştırıyordu.. o benden hoşlandığı için istemsizce ondan hoşlanmaya başlamıştım.. ama aklım hala sevdiğim kızdaydı.. düşünceler kafamı yiyip bitirirken alışılmış çaresizlik durumunda olduğum için onu sadece sevdiğimi ama utandığım için ve onun da sadece beni arkadaş olarak gördüğü için onu unutmaya karar vermiştim.. seviyordum ama unutmam lazımdı çünkü onunla asla sevgili olamayacaktım.. sonradan konuştuğum kız da onun varlığını biliyor ama böylesine sevdiğimi bilmiyordu..
yazın ortalarına doğru sonradan ortaya çıkan kızla sevgili olmuştum.. bana da o kızla konuşmamamı yoksa ilişkimizin biteceğini söylemişti.. ben de çaresiz kabul etmiştim çünkü nedensiz sevdiğim kız statü olarak benden oldukça yüksekti.. sosyal bir kızdı bi kere.. ben de en iyi arkadaşlarından biriydim sadece faceden konuşup yüz yüze hiç görüşmediği..
derken telefon çaldı.. açtım.. bir türlü unutamadığım, nedensiz sevdiğim o kızdı.. nasılsın falan baya konuşmuştuk.. sesi titriyordu.. benim de.. özlemiştim.. yanımda olsa sarılırdım öylesine özlemiştim.. ama artık bir sevgilim vardı ve onu unutmak istiyordum.. telefonu kapatırken sana bir şeyler söylececeğim demiştim.. söyle canım demişti.. burdan söyleyemem demiştim, sesi boğuldu sanki anlamıştı.. ne oldu söyle lütfen dedi.. hayır anlatamam smsin varsa mesaj atayım demiştim.. benim de sesim boğuldu, yutkunamıyordum.. peki canım sms at o zaman bekliyorum, görüşürüz dedi, görüşürüz dedim belli belirsiz ve kapattım..
"anlatamadığım şey şuydu.. artık bir sevgilim var, seni de biliyor ve senle konuşmamı istemiyor, çok iyi birer arkadaştık biliyorsun ama artık maalesef arkadaş kalamayacağız, her şey için teşekkürler, hoşça kal.." yazıp yolladım..
daha sonra art arda gelen birsürü mesajlaşmalar ve evet.. o da elveda dedi.. sonra numarasını sildim..
sonra da sevgilime anlattım, numarasını sildim artık onla hiçbir bağım yok dedim.. o da mutlu oldu, ben de bi yandan mutlu olmuştum çünkü sevgilimle mutluydum ama onu unutamıyordum.. nedensiz seviyordum be..
bi ay sonra, sayesinde nedensiz sevdiğim kızla tanıştığım arkadaş beni aradı..
+kanka onla arkadaşlığın bitmiş doğru mu?
-evet kanka ne oldu?
+ kanka kız beni aradı, akınla artık arkadaş değiliz lütfen ona söyle dedi, kız telefonda ağladı..
- niye ağladı lan?
+ kanka kız seni seviyormuş.
- ... ( burda beynimden vurulmuşa döndüm ) ... seviyor muymuş?
+ he kanka ya naptın oğlum sen yaa kız seni seviyor sen gidiyorsun başka sevgili yapıyorsun.
- ... kanka ne bileyim ben.. biz.. sadece arkadaştık.. hiç sevdiğini anlamamıştım ki.. seviyorsa da arkadaşcadır diye düşünmüştüm.. neyse ya boşver kanka sevgilimle mutluyum..
+ kanka hiç inanmadım buna ama yine de mutluluklar..
- ... ( kısık sesle ) ben de inanmadım zaten.. öhömm sağ ol kanka hadi görüşürüz..
+ görüşürüz, allaha emanetsin..
bu olaydan sonra karşımda sevmeye çalıştığım beni seven sevgilim.. aklımda eski nedensiz sevdiğim kız.. öylece kalakaldım.. o günden beri eski nedensiz sevdiğim kızla hiç bir daha iletişime geçmedim.. geçemedim.. ben sevgili yaptım arkadaşlığımız bitsin dedikten sonra insanın yüzü olmuyor iletişime geçmeye..
neyse sonra onu gerçekten unuttum.. ya da öyle sanıyorum.. ama sevgilimle gerçekten mutlu olmaya başlamıştım.. çok güzel günler geçiriyorduk.. ve aklımda eski kızdan hiçbir eser kalmamıştı.. 1 yıl onla sevgili olduktan sonra aşırı anlaşmazlıklar yüzünden ayrıldık.. o 1 yıl içine ne hayaller sığdırmıştım oysa.. her neyse o da başka bir yazının konusu olsun..
ama şimdi diyorum ki..
keşke..
nedensiz sevdiğim kızla arkadaşlığımı hiç bitirmeseydim..
artık olmayacak bir hayalden başka bir şey değil..
ama yine de bi halini hatrını sormak isterdim.
neyse..
boşluk vardır sözlük , normalde öyle bir insan değilsindir ama bazen boşlukları doldurmaya ihtiyaç duyarsın , bu kadardır evet aslında bu kadar basittir.
