''birini sevmek için elle tutulur bir neden bulamıyorsan onu gerçekten seviyorsun demektir'' durumudur..
sevgin onun kaşına,gözüne,cüzdanına diildir; sadece onadır.. hiçbir nedene bağlanamaz..
insan bazen kendi kaderini kendi çizdiğine inanır.bizler aslında istediğimiz zaman mutlu olabiliyoruz yada istediğimiz zaman mutsuz.aşkların,sevgilerin bilançosunu yapmak hep hayatımızın defolu çıkan evrelerinde aklımıza gelir.halbuki önceden planlamak ve ona göre hareket etmek gerekir.planlayarak kime aşık olabilirsiniz,yada kimi sevebilirsiniz?.her sevgide hangimiz bir neden arayıp,sığındığımız limanları sorguladık ki? bunların muhasebesini ,ancak hayatın defolu çıkan evrelerinde yaptık.o zamanlarımızda sevdiğimiz insanları neden seviyorumkilere düştük?neden çok basit aslında,yaşadığın hayattan bunalma,arada bir yalnızlığını paylaşacagın,senin karanlıgına bir kibrit alevi dahi yakacak insana muhtaç kalman,daha sonra da o kibrit alevini söndürmek istemen .çünkü ;karanlıktaki yolu, yalnız yürüyerek daha kolay aşabilirsin,takılacagın,sarılacagın yada beceriksizliğini görecek kimse yoktur...
yalnız kaldığında kendini salak gibi hissetmene neden olur, ama sevgilinin yanında düşünmezsin hiç nedeni niçini, ve dersin kendi kendine seviyorum işte, yüzde bir tebessüm bakakalırsın sevgilinin yüzüne.
ilk bakışta güzel bir şey gibi gözükse de değildir. çünkü nedensiz sevenler yine bir gün nedensiz gidecek olanlardır. sevmek için bir nedeni olmayanın, sevmemek için bir nedene ihtiyacı olabilir mi?
