Eğer 76 o yada 98T, 89 ile yolculuk yapıyorsanız yada dolmuştaysanız güzide insanlarımızın muhabbetleri... yada dolmuşa bakıp "Allahım ben nerdeyim" deyip yüzünüzde yaşanan gülümseme:)
dışarı soğuk pencereyi bile açamıyorum dışarı kömür kokuyor . ama mutluyum sebepsiz . eski sevigilimi çok özlüyorum dönmesini istiyorum ama yine de mutluyum. diyeceksiniz ki hayatını ona mı adadı diye hayır sadece 10 gün çıktık ama aşık olduğumu düşünüyorum ve onu 2 aydır çok özlüyorum. bunlarda yetmezmiş gibi onu bi kızla görcem diye korkudan ölüyorum . ve hala bunları yaşarken içimde garip bi mutluluk . saçma sapan yazmaya başladım ama bunu herkesle paylaşmak istedim. mutluyum kısa sürecek ama mutluyum..
her insanın karakterine bir şekilde yüklemesi gerektiğini düşündüğüm duygu. o zaman işte yaşam çekilmez hale gelmez, herşeye rağmen mutluluk bir beceridir, güzel bir beceri.
nedenli mutsuzluktan kötüdür. neye sevindiğini bilmeden oraya buraya gülücük dağıtmak, nereye gideceğini bilememek, serseri mayın gibi ortalarda dolaşmaktansa sebebi var ki mutsuzum tripleri daha caziptir.
aniden, durduk yere içine bir huzur girmesidir. anlamsız yere mutlu olursun. fakat temeli olmadığı için kısa sürer, sonra bir bakmışsın hayatın akışındasın, herşey eskisi gibi.
insan aslında hiç vurmak istemediği birinin ağzının üstüne sağlam bir tane patlattı mı ve karşı tarafında hiç sesi çıkmadı mı, sonradan kendi kendine gülüp duruyormuş mesela bunu anladım...
