bir erkeğin üreme organından bir kadının üreme organına aktarılıyoruz. bizimle benzer milyonlarca kopyamızla. her biri ile bir yarışa giriyoruz sırf yaşama tutunma adına. yarışı kazanıyoruz. yetmiyor bir kadının bedeninde 9 ay boyunca hayatta kalmaya çalışıyoruz. şanslıysak bu sürecin sonunda doğuyoruz ve o kutsal varlığın bedeninden bir başka beden olarak hayata geliyoruz.
daha ilk saniyeden ters çevirip tokatlıyorlar popomuzu. malum kemiklerimiz henüz süt kıvamında. o anda başlıyoruz ağlamaya. işte hayat mücadelesi tam da o anda 1-0 geriden başlatıyor bizi. ağlayarak açıyoruz gözlerimizi hayata.
ve o andan itibaren başlayan bütün süreç hep bir mücadeleyle, hep bir şeyleri başarabilme güdüsüyle, hep bir canhıraş tüketim harbiyle geçiyor. bütün hayatımızı öleceğimizi bile bile birbirimizi üzerek, birbirimize kızarak, birbirimizi ezerek hem kendimize, hem çevremizdekilere hem doğaya, hem doğadaki hayvanlara hem de dünyaya zarar vererek geçiriyoruz. nefret ekiyoruz, fırtına biçiyoruz. insanız diyoruz insan yakıyoruz. hayvana tecavüz ediyoruz. ve daha nice şeyler. karamsar bir tablo mu?..
evet...
işte bu yüzden ölüyoruz tam da bu yüzden. kurtulmak için...
Çok sıkıldım. iyi ki de ölüyoruz. Ancak bir insanın hayatını kasten bitirmesi çok yanlış. Vakit nakit değildir. Gayret artı vakit nakitir. Bir gayret göstermeliyiz. Tutunmalıyız her şeye karşı. Sen yüzünü çevirsen bile hayat yüzüne bakmaya devam eder çünkü.
her yaratılan canlı-cansız mahlukat elbet bir gün sona erecektir. canlı için bunun adı ölüm, cansız içinse yok oluştur.
ölüyoruz hayatı başa sarıyoruz,
ölüyoruz hesap için,
ölüyoruz emaneti teslim etmek için,
ölüyoruz özümüze doğmak için.
ölmek yaşamayı değerli kılan şeydir. sonu olan şey kıymetlidir. hayatımız örnekleriyle dolu.
(inanmayan insan için)ölünce hesap verileceği inancı(ahiret) insana en mantıklı gelen seçenektir esasen. çünkü hareketlerimizin nasıl insani bir sorumluluğu varsa ilahi bir sorumluluğu da olmalı. bu mantığın içten içe arayışının sonucudur aslında. islamla insanlar böyle buluşuyor. nihayet budur. sanmayın ki insanlara kuran'ın arasına 100 dolar sıkıştırılıp tebliğler yapılıyor. sağlıklı bir akıl-düşünce bu sonuca varabilir. önemli olan doğruyu bulmak adına arayışa girmek ve gayret göstermek. her zaman söylüyorum bu denklemi;
niyet+gayret=allah'ın takdiri.
bu insan için geçerlidir. bakın müslüman insan demiyorum. allah'ın yarattığı her insan. öyle bir allah'ımız var ki her türlü fiziksel, beyinsel, ruhsal gayretin sonucunu-karşılığını veriyor. fark ederiz veya fark etmeyiz. ve bunun için kendisine bağlılıkta aramıyor. bu şartı koşmuyor. sadece niyet+gayret denklemine bakıyor. bu allah'ın sözüdür.
konu hoşuma gitti yazıyorum ama uzatmakta istemiyorum malumunuz.
doğduğumuz anda ölmeye başlıyorruz, tırnaklarımızdan, sakallarımızdan, saçlarımızdan zaten devamlı olarak ölmekteyiz. en sonunda da beden olarak ölüyoruz. normal bişey yani.
Tanrı'dan vazgeçtim. Ölmekten vazgeçtim. Çünkü ölürsem ve eğer yukarıda beni ödül ve ceza sisteminin bekçileri bekliyorsa çok büyük kavgalar etmem gerekecekti. Ölmek istemiyorum, çünkü Tanrı'yı da öldürürüm diye korkuyorum. Ve böyle bir vefata benim dışımda kimse dayanamaz... -spoiler-
