bedenlerimizi çürüteceğimiz dört duvarların borcunu ödeyip, sistemin bize dayattığı şeyleri satın alıp, leş bir döngüde kalabilmek adına dolap beygiri gibi çalışmak için yaşıyoruz.
bu sabah iş yerine doğru seyirtirken akla düşmüş sorudur. bir şeylere faydamız var yok değil neticede çalışan üreten ve yardımlaşan insanlarız. ancak çalışıp üretmek haricinde diğer insanlara diğer canlılara ne gibi faydalarımız var ? kendimize ne faydamız var ? ailemize sevdiklerimize ne faydamız var ? bazen her şey o kadar boş geliyor ki "neden buradayım ulan ben ne yapıyorum neden yaşıyorum" soruları kafanda dönüp duruyor.
illa ki her can değerlidir. insan veya hayvan veya başka bir tür fark etmez. illa ki bu dünyaya gelmemizin bir sebebi var. adına ister inanç dersin ister başka bir şey fark etmez. bu hayattaki hiçbir şey rastgele oluşmaz. hani bir yaradan olduğuna inanmıyor olsan bile bir sebebi olduğuna inanıyorsundur mutlaka. yani düşünsene sığır gibi yiyip içip çoğalmak ve ölmek için mi bu hayata gönderildik veya bir şekilde geldik ? bu kadar basit olabilir mi lan. canlı dediğimiz herhangi bir türün organlarını beynini falan düşünsene. imkansıza yakın işlevleri olan bir mide bir akciğer bir kulak bir göz bir kulak. belkide insanlık yok olana kadar asla çözülemeyecek gizemler barındıran bir beyin ve varlığına kimilerinin inanmadığı bir ruh. tüm bunlar böyle rastgele ve boşu boşuna bir araya gelip seni beni onu şunu meydana getirmiş olabilir mi ?
velhasılı neden yaşıyoruz bilmiyorum ama boşu boşuna olmadığını biliyorum. belkide farkında dahi olmadan senin için çok sıradan ve basit olan tek bir hareketin ile onlarca yüzlerce binlerce milyonlarca insanın hayatına yön veriyorsun ve farkına bile değilsin. şu görünce iğrenip tekmelemek istediğin bir sürü kıllı kıllı bacağı olan böceğin bile senin bilmediğin nice faydaları var bu gezegene..
Hayatın kendisi bir yapay zeka gibi, bizi üretti ve olumlu olumsuz her şeye o karar veriyor. Plansızlık içinde yapılan plan gibi. istediğini alıp bizi tekrar öldürecek ve aynı malzemeleri tekrar döngüye katacak. Biz evrenin bilinçsiz parçalarıydık sonra evren bizi bir bedene sokup bilinç yükledi ve kendini gösterdi. Bizde kendini gördü, biz yeni insan bedenimizde ilk kez göze sahip olduk ait olduğumuz evreni meraklı gözlerle izledik. Çocuk, Şaşkın ve mutluyduk. Yalnız, evrende değişmez bir yasa vardır o da döngüdür.
Sonra Hayatı çözemedim belki çocukluk yaralarım belki bizzat kendi genetik kusurlarım yüzünden... eksiklik, daha kötüsü uyumsuzluk hissediyorum sıklıkla. Yahu belki biri okur, hayat herkesin tabağına yemek koyuyor yanınızdakine kurtlu kokuşmuş bir tabak yemek verirken size gülümseyip sıradan ama güzel bir çorba veriyor. Ben o çorba için minnettar olamadım, mutlu olamadım ama bu reddedişten aptalca bir huzur duydum. Bu benzetmeyi uzatabilirim fakat gereksiz.
Hayat güzel değildir fakat kesinlikle özeldir. Varlığın çok az bir kısmı bilinçli olduğu için.
Niye yaşıyorum? Yaşadım çünkü böyle gerekmişti. Ben bir canlıyım. Bilinçli olduğum için bunu da tercih edebilirim. Eğer ediyorsam bunu bir daha sorgulamamalıyım. Yaşamayı tercih ediyorum çünkü bunu seviyorum acı, tatlı ya da iğrenç veyahut sımsıcacık, ne olursa olsun. Merak ediyorum neler göreceğim, neler yapacağız.
