Tanıştığım her kadın güven vermediğimi söylüyor istisnasız.
Çapkın bir tipim varmış, aldatırmışım, elde tutulamazmışım, ben uslu dursam da kızlar peşimi bırakmazmış vs vs...
Ben de bu nedenle haftalık, aylık ilişkiler kuruyorum dolayısıyla sevgilim olmuyor. Boktan bir durum.
Derdim olduğunda başımı yaslayıp huzur bulacağım kimse yok anca sikmeli sokmalı saçma salak hayatlar..
Çünkü neden olsun, neden bir insan sevgiliye her daim ihtiyaç duyar?
Sevgilimin olmasına gerek yok çünkü evlenmeyi düşünmüyorum.
Evlenmeyi düşününce Sevgili yaparım çünkü bazı şeylerin uzaması benim inancıma göre yanlış ve gereksiz. Sevgili yaparım ve evlenirim.
Tanımadığım insanla da sırf sevgilim olsun, sevgili olalım diye bu yola girmem. insanlar sevgili olmak için tanışıyor, 2 gün sonra sevgili olup sonrasında ayrılıyor. Çok anlamsız geliyor bana böyle şeyler.
Her şeyi geçtim bir insanın elini tutmak bile ona bağlılıktır, kaç kişinin elini tutabilir bir insan? Vicdana sahip biri olarak, inancını sosyal hayatına yaymaya çalışan biri olarak günah olduğunu bildiğim şeyleri yapmıyorum.
Sevgilim de bu yüzden yok, hiç de olmadı.
Sorsak herkes müslüman ama sosyal çevreme bakıyorum, yaşantı tam tersi.
Sevmek günah değil, insanlar birilerini/birbirlerini sevebilir ama belirli bir çerçeve içerisinde olması gerekiyor.
Uzun zamandır Asosyalim.
Üzerimde tükenmişlik hissi baya yoğun, korkuyorum aldatılmaktan.
Yalnız, bazen bir enerji patlaması oluyor içimde şimdi hazırım diyorum sonra amaaan kim uğraşacak diyorum oturuyorum yerime.
Gidenler, sevilmeyecek bir kadın olduğumu iliklerime kadar hissettirdiklerinden olsa gerek, sevdiğim olsun istediğim zaman hüzün çöküyor yüreğime.
Hak etmiyorsun diyorum kendime.
çünkü sevgilimle evliyim.
çünkü karım diğer sevgililerimi öğrenirse ağzıma sıçar.
ama gizli gizli kaçamaklarım oluyor onlarda sevgili değil zaten öylesine seks kazaları.
