belkide insanı en çok çileden çıkaran sorudur bu. "Neden sevgilin yok? "
Genellikle bunu size soran kişinin sevgilisi vardır. Sevgilisi olduğundan dolayı da afedersiniz kendisini bir bok zanneder. Belki de kendini üstün görmeye başlar. Sizde uzun zamandır biriyle çıkmıyosunuzdur çünkü gerçek aşkı istiyorsunuzdur. Birisiyle öylesine çıkıp gönül eğlendirmek size göre değildir. Sevdiğiniz biri vardır. ya da hayattan zevk almanız için,yaşayabilmeniz için illa bir sevgiliye gerek duymuyorsunuzdur, artık hangisiyse. sonuçta hepsindede siz doğru olanı yapıyorsunuzdur. Ama bazı eşek kafalı,bok beyinli insanlar ne kadar anlatıcak olursanız olun anlamazlar bunu. ya da anlamazdan gelirler. durup durup "neden çıkmıyorsun kimseyle" diye sorarlar. Ve aslında bunu soran insanlara verilebilecek tek bir cevap vardır. O da ; çünkü eşeğin zikinden dolayı cevabıdır.
Uğraşmak istemiyorum amk. oldu mu?
20 yaşındayım saçma bi ilişki olucak belli!Çünkü çıktığın kızla takılıp bırakcaksın sadece.
Ona o kadar hediye bağlanma filan.
Başlardaki mutluluğun bedelini ayrılırken acı acı çekiyorssun!
Niye sevgilim olmasını istiyeyim ki??
çok değişik bir soru...
olmak zorundaymış gibi hissetmelerine neden olacak gibi. sevgili bir ihtiyaç değildir ki?
hani sevgilim olsun diye sevgilim var gibi bir bakış açısı salakça bişey.
bu sevgili olayı öyle gelişmez.
evet ortada bir ihtiyaç vardır, ama bu sevgi ihtiyacıdır ki insanoğlunun en fıtri halidir.
ancak illa da sevgili ile kapatılmasına gerek yoktur.
aşk sizi ister istemez götürür sevgili olmaya..
tabi karşılıklı ise.. bir bakmışsınız ki sevgili olmuşsun birisi ile. haberin olmaz yani.. olaylar nasıl gelişti? ne olduk?
eski özgürlüğün yoktur, hesapsız yaşamazsın ama, aşk işte..
- kim demiş?
- var yani!
- elbette!
- neden bilmiyoruz?
- platonik takılıyorum şu sıralar.
- açılamıyoruz yani?
- açılmak istemiyoruz diyelim.
- neden?
- uykularım kaçıyor. hep onu düşünüyorum. içimdeki onla diyaloglar kuruyorum. kendi kendime gülüyor, hüzünleniyorum. tatlı fantaziler, kaçamaklar cabası. yani ben o eski ben değilim şu sıralar, içim-içime sığmıyor. babayla annenin keyifleri de yerinde. oğullarının, gecenin geç saatlerinde eve gelmek yerine güneş batmadan odasına kapanmasına seviniyor, bu kez ciddi olduğunu düşünüyor, hakkında gizli gizli fısıldaşıyor, yüzüne bakıp tatlı tatlı gülümsüyorlar. herkes mutlu yani. açılıp da bu güzel tabloyu neden riske edeyim ki?
burada istenilen gerçek aşkı bulmak ise, o kişiyi görüp bir yandan heyecanlanıp, bir yandan kısmi felç geçirirmişcesine şekil değiştirmekten kaynaklanabilir.
çünkü sikimizde değil. biz takmıyoruz. biz hep seviştik biz hep seviştik. nooldu. hiçbişey. çok takmayalım kafaya. ancak böyle ilgileniriz sanatla edebiyatla. yapmayın. olmaz böyle..ben okumayı seviyorum artık. isteyen istediğiyle takılsın. ne olur ki?
çünkü onun bana gelmesini bekliyorum. herşeyden vazgeçmişken gelmesini beni bütün kötülüklerden çekip almasını istiyorum, beni hiç aldatmasın istiyorum. hep benle uyusun arada kavga edelim ama hiç küsmeyelim, o bana masal anlatsın ben dizinde uyuyim istiyorum. bana çocukluk yapsın hep, sonra evde birbirimizi kovalıyalım saçma sapan şeyler yapalım istiyorum. gecenin bi yarısı evden çıkıp zillere basalım sonra o aniden yağmur yağsın sırılsıklam olalım o beni ben onu ısıtmak için sıkıca sarılalım istiyorum. bana hiç yalan söylemesin sanki dünyada sadece biz varmışız gibi kendi doğrularımızla yaşayalım istiyorum. ve ve ve hiç ama hiç ayrılmamak istiyorum. evet çok şey istiyorum. **
- çünkü kalbimde biri yok..ben içindeki kompleksi bastırmak yada kendince başka amaçlara ulaşmak için aşık olmadan çıkan ergenlerden yada ergen ruhlu kişilerden değilim..
çünkü kolay sevemiyorum mk. evet karı gibiyim, birine karşı birşey hissetmeden elini tutamıyorum, gözlerinin içine bakamıyorum. herkesle mutlu olamıyorum, bu yüzden de kimseyi mutsuz etmek de istemiyorum.sizlere bunu söylesem biliyorum götünüzle güleceksiniz o yüzden sırıtıp konuyu değiştiriyorum. sizin olmayan değer yargılarınızı sikim ben.
bilmiyorum. kendini beğenmişler ve basit insanlar dışında herkesle çok iyi geçinirim, kızlarla da iyi geçinirim ama yok işte. yakışıklı değilim sanırsam galiba her halde yada çok ısrarcı olamadığımdan. birisi 'olmaz' dediği anda benim hiçbir şey yapmamam.
çünkü hiç bir zaman karşı tarafı sevdigim kadar sevilmedim.
çünkü hiç bir zaman karşı taraf bana benim ona oldugum kadar dürüst olmadı.
çünkü mutsuz oluyorum sürekli. mutsuz ediliyorum. en harika sevgili dahi olsam mutsuz ediliyorum. bir türlü olduramıyor. ya karşı taraf çok olgun ya da çok çocuk oluyor. frekans tutturamıyorum. çünkü ben yorgan olmak istiyorum ona, ısıtmak istiyorum onu. oysa o, üşümeyi tercih ediyor. ya depresyonda oluyor ya da manik oluyor.
bana normali gelmez diyorum çünkü. gelmiyor.
ben normal değilim çünkü,olmuyor.
ne yapsam ne etsem ya yaşamı paylaşmak istemiyor, ya da yaşamında sadece ben olayım istiyor.
çünkü bana zorunda hissediyor hiç zorunda olmadıgından.
çünkü olmuyor olmuyor olmuyor.
çünkü makyajımı sildim suratımdan.
arkadaşımla aramda geçen bir diyalog şöyle gerçekleşmiştir :
-neden sevgilin yok?
+bilmiyorum ben özgür kızım kimseye bağlanamam..
-tamam da neden sevgilin yok?
+ee şey işte diyorum ya karşına birinin çıkması özgürlük falan...
-yani neden sevgilin yok?
+bilmiyorum lan kimse bana bakmıyor kimse sevmiyor yalnız öleceğim mutlu musun
-oldu tamam.*
